سازگاري ابعادي صندلي كمباين‌هاي برداشت، مرسوم با ابعاد آنتروپومتريك كاربران و ارائه ابعاد مناسب براساس اصول ارگونومي

زمينه و هدف: كمباين‌هاي برداشت كشاورزي نقش مهمي را در توليد غلات ايفا مي‌كنند. يك كاربر كمباين تقريباً تمامي امور مربوط به برداشت را در يك پوسچر نشسته انجام مي‌دهد. صندلي به‌عنوان رابط بين سيستم بيومكانيكي بدن كاربر و سيستم مكانيكي كمباين، تأثير فراواني بر ايمني، سلامتي و راحتي دارد. بدون در نظر گرفتن خصوصيات آنتروپومتريك جامعه كاربران در طراحي ابعادي، دستيابي به يك طراحي موفقيت آميز امكان‌پذير نيست. در مطالعه حاضر، به بررسي تناسب بين ابعاد صندلي كمباين‌هاي مرسوم در ايران با ابعاد آنتروپومتريك كاربران ايراني پرداخته شده است. روش كار: اين مطالعه در شهرستان بيجار، وسيع‌ترين شهرستان استان كردستان در غرب ايران انجام شد. هشت بعد آنتروپومتريك شامل وزن، قد، ارتفاع شانه، ارتفاع آرنج، ارتفاع ركبي، طول باسنركبي، عرض شانه و عرض باسن بر روي نمونه‌اي از كاربران اندازه‌گيري شد. تناسب عرض نشيمن‌گاه، عرض بالايي پشتي، عرض پاييني پشتي، ارتفاع نشيمن‌گاه، ارتفاع دسته، عمق نشيمن‌گاه و ارتفاع پشتي بر اساس روابط منطقي موجود مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: عدم تناسب قابل توجهي بين ابعاد صندلي‌هاي مورد بررسي و ابعاد آنتروپومتريك كاربران وجود داشت. انتخاب مقادير ۴۴۰، ۳۷۰، ۴۴۰، ۴۱۰، ۲۶۰، ۴۳۰ و ۴۱۵ ميلي‌متر براي عرض نشيمن‌گاه، عرض بالايي پشتي، عرض پاييني پشتي، ارتفاع نشيمن‌گاه، ارتفاع دسته، عمق نشيمن‌گاه و ارتفاع پشتي مي‌تواند تناسب را به مقاديري بين ۶۲/۲ تا ۱۰۰ درصد افزايش دهد. بحث: ابعاد صندلي كمباين‌هاي موجود، براي جامعه ايراني مناسب نيست. اما، با در نظر گرفتن ابعاد آنتروپومتريك كاربران مي‌توان صندلي‌هاي را به لحاظ ارگونوميكي بهبود بخشيد. لازم به ذكر است كه طراحي بر پايه استانداردهاي ملّي و بين‌المللي نمي‌تواند تناسب ابعادي صندلي‌ها را تضمين نمايد.