بررسي عوامل موثر بر عود بيماري در مبتلايان به سرطان پستان با استفاده از مدل شفا يافته ناآميخته پواسن بتا وايبل

مقدمه: در سال هاي اخير درمان در بسياري از بيماري ها بويژه سرطان ها پيشرفت قابل توجهي يافته است، بنابراين تعداد بيماراني كه مرگ را تجربه نمي كنند افزايش يافته است و در نتيجه بكارگيري مدل هاي شفايافتگي مؤثرتر از مدل هاي معمول بقا است. هدف از اين مطالعه برآورد نسبت شفاي بدون عود سرطان پستان با استفاده از مدل شفا يافته ي ناآميخته پواسن بتا وايبل و بررسي عوامل موثر آن مي باشد.روش بررسي: در اين مطالعه كوهورت از اطلاعات 271 بيمار مبتلا به سرطان پستان استفاده شد كه در سال هاي 1385-1376 به پژوهشكده سرطان معتمد جهاد دانشگاهي مراجعه كرده بودند. فاصله زماني تشخيص بيماري تا رخداد عود بيماري محاسبه شد و تاثير عوامل موثر بر آن ابتدا با استفاده از مدل بقاي كاكس به عنوان معمول ترين روش تحليل بقا برآورد شد. سپس با محاسبه نسبت شفايافتگي از عود، تاثير عوامل موثر بر بقا و شفاي بيماران با استفاده از مدل هاي وايبل و شفايافته ناآميخته بتا وايبل پواسون تحليل شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار R 3.4.1 انجام شد و سطح معني داري 5 درصد در نظر گرفته شد.يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه 17(6.3%) نفر از بيماران پس از درمان داراي عود بودند. بقاي يك، سه و پنج ساله بيماران به ترتيب 0.97، 0.96 و 0.93بود. نتايج نشان داد مدل بتا وايبل پواسون با كمترين معيار آكائيكه، بهترين برازش را به داده ها دارد. براساس اين مدل، گيرنده استروژن مثبت از عوامل موثر بر شفايافتگي بود (HR=0.27) و نسبت شفايافتگي 92% برآورد شد.نتيجه گيري: مطابق نتايج اين مطالعه، متغير گيرنده استروژن مثبت بعنوان عامل موثر بر شفاي بيماري شناخته شد. مدل شفايافته بتا وايبل پواسون برازش بهتري به داده ها داشت. به دليل اين كه اين مدل علاوه بر عوامل مؤثر بقا، عوامل مؤثر بر شفايافتگي را نيز تحليل مي كند، استفاده از اين مدل در بررسي پيامدهايي با رخداد كم پيشنهاد مي شود.