رابطه‌ي تاب‌آوري و سرزندگي تحصيلي با موفقيت تحصيلي در دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي‌شاپور اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابط ه ي تاب آوري و سرزندگي تحصيلي با موفقيت تحصيلي در دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در سال 1398 بود. پژوهش حاضر يك مطالعه ي توصيفي مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه ي آماري مورد بررسي كليه دانشجويان دانشكده ي پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور بود كه در سال تحصيلي 97-98 مشغول به تحصيل بودند. تعداد كل دانشجويان رشته ي پزشكي 1785 نفر بود كه بر اساس فرمول كوكران 316 نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسش نامه تاب آوري تحصيلي ساموئلز (2004)، مقياس سرزندگي تحصيلي مارتين و مارش (2006) و از معدل ترمي دانشجويان به عنوان معياري براي موفقيت تحصيلي استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل از همبستگي پيرسون و از نرم افزار spss نسخه بيست و چهارم استفاده شد. مقدار معناداري 0.05 در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد، تاب آوري تحصيلي با موفقيت تحصيلي، سرزندگي تحصيلي با موفقيت تحصيلي، تاب آوري تحصيلي از نظر مهارت ارتباطي، جهت گيري و مسأله محوري با موفقيت تحصيلي دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز رابطه دارد.