ارزيابي جايگاه ايران در دكترين اوراسياگرايي پوتين (2020- 2012)

ايران و روسيه دو كشور مهمي هستند كه به جبر استراتژيك همسايگي در طول تاريخ، روابط پرفراز و نشيبي را پشت سرگذرانده اند. اين روابط تحت تأثير متغيرهاي متعدد و مختلفي از جمله پيشينه تاريخي مداخلات روسيه در امور داخلي ايران، نوع تعامل ايران و روسيه با غرب، عملگرايي روسي و نقش ايدئولوژي در روابط خارجي ايران، ارتقا يا افول سطح قدرت و نفوذ ايران و روسيه در منطقه و در نظام بين الملل و... سبب شده است كه تعاملات دو كشور با پيچيدگي و قبض و بسط پيگيري شود. در اين ميان، از ديدگاه برخي تحليلگران، بعد از قدرت يابي پوتين به عنوان رئيس‌جمهور روسيه، روابط دو كشور تحت تأثير دكترين اوراسياگرايي پوتين و تغييرات معادله قدرت در منطقه آسياي جنوب غربي، در زمينه‌هاي امنيتي نظامي، اقتصادي و فرهنگي ارتقا يافته است. اين پژوهش به دنبال آزمون اين ديدگاه، بر اساس اين سؤال است كه تحت تأثير چه عواملي و در چه سطحي، افزايش جايگاه ايران در دكترين اوراسياگرايي پوتين در بازه اين زماني (2012 تا 2020) محقق شده است؟ يافته‌هاي اين پژوهش كه به روش توصيفي تحليلي صورت گرفته نشان مي‌دهد كه متغيرهايي مانند تلاش روسيه براي نظم سازي و نهادسازي سياسي اقتصادي در منطقه اوراسيا و مقابله با اهداف هژمونيك آمريكا در منطقه و افزايش قدرت راهبردي ايران پس از تحولات سياسي اجتماعي آسياي جنوب غربي، موجب ارتقاي محسوس جايگاه ايران در دكترين اوراسياگرايي پوتين شده است.