بررسي نقش ميانجيگري كيفري در حل‌ و فصل اختلافات قومي در استان كهگيلويه و بويراحمد

پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش ميانجيگري كيفري در حل‌ و فصل اختلافات در بين عشاير استان كهگيلويه و بويراحمد با رويكرد عدالت ترميمي صورت گرفته است. عدالت ترميمي بر آن است كه همه طرفين درگير در جرم را در فرايند حل‌وفصل اختلافات مشاركت دهد و با ابزارهايي مانند ميانجيگري جرم‌زدايي شود و اصل اين است تا جايي كه امكان دارد؛ متهم را تعقيب نكند. همچنين درصدد فراهم كردن تشفي خاطر بزه ديده هست. قانون آيين دادرسي كيفري در ماده 82 موضوع «ميانجيگري» را در جرائم تعزيري درجه6،7،8 مطرح كرده كه اين امر موجب كاهش تراكم پرونده‌ها و كاهش هزينه‌هاي بزه ديده و در مورد متهم باعث فراهم شدن زمينه براي تسريع باز اجتماعي شدن او مي‌شود. امروزه در ميان نظريه‌پردازان حقوق كيفري اعتقاد بر آن است كه ميانجيگري كيفري به‌عنوان يكي از شيوه‌هاي حل‌وفصل اختلافات، بايد از اصول و قواعد خاصي كه تضمين‌كننده حقوق بزه‌كار و بزه ديده به‌صورت همزمان است، پيروي نمايد. روش تحقيق در اين مقاله كمي و تكنيك تحقيق پيمايشي است، جامعه‌آماري در اين پژوهش شامل 160 نفر از خانوارهاي عشايري استان كهگيلويه و بويراحمد است، ابزار جمع‌آوري داده­ها، پرسشنامه‌اي است كه به‌صورت مصاحبه انجام‌شده و با استفاده از نرم‌افزار spss به تجزيه‌وتحليل داده‌ها پرداخته‌شده است. نتايج كلي تحقيق نشان مي‌دهد كه ميانجيگري كيفري از طريق نشست و گفتگوي بزرگان و ريش‌سفيدان عشاير در استان كهگيلويه و بويراحمد باعث حل‌وفصل اختلافات و جلوگيري از دعواها و نزاع مي‌شود و مي‌تواند به‌عنوان جلوه‌اي نوين از عدالت كيفري بازوي مناسبي براي دستگاه قضا باشد.