كليدواژه :
آمينوگليكوزيدها , استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين , عفونت دستگاه ادراري , SCCmec تايپينگ
چكيده فارسي :
سابقه و هدف
آنتي بيوتيك هاي خانواده آمينوگليكوزيد جهت درمان عفونت هاي ناشي از باكتري هاي گرم منفي و برخي از باكتري هاي گرم مثبت استفاده مي شوند. در ميان گونه هاي باكتريايي مختلف، مقاومت به آمينوگليكوزيدها از طريق سازوكارهاي مختلفي ايجاد مي شود كه از مهمترين آنها مي توان به غيرفعال شدن اين آنتي بيوتيكها از طريق آنزيم هاي تغييردهنده اشاره داشت. اين مطالعه با هدف تعيين مقاومت به آمينوگليكوزيدها در ميان سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين در شهر اصفهان به انجام رسيده است.
روش كار
در اين مطالعه 286 سويه استافيلوكوكوس اورئوس از نمونه ادرار بيماران مبتلا به عفونت ادراري از 2 بيمارستان در شهر اصفهان در طي سال 1396 جدا گرديد و با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي شناسايي شد. مقاومت سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين نسبت به 16 آنتي بيوتيك تعيين گرديد و وجود تايپهاي مختلف SCCmec و ژنهاي موثر در مقاومت نسبت به آمينوگليكوزيدها مشخص گرديد.
يافته ها
در مجموع 12 سويه (39 درصد) استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به سفوكسي تين و واجد ژن mecA در ميان سويه ها شناسايي گرديدند. تمامي سويه هاي مقاوم به متي سيلين نسبت به آنتي بيوتيك هاي ونكومايسين، لينزولايد و كينوپريستين دالفوپريستين حساس بودند و بيشترين ميزان مقاومت نيز نسبت به پني سيلين، سيپروفلوكساسين، اريترومايسين و كليندامايسين مشاهده گرديد. همچنين، 85،86،89،89،92 و 63 درصد سويه ها نسبت به ترتيب نسبت به توبرامايسين، كانامايسين، تتراسايكلين، آميكاسين، نئومايسين و جنتامايسين مقاومت نشان دادند. نود و هفت درصد سويه ها واجد SCCmec تايپ III بودند و ژنهاي aac(6’)-Ie+aph(2’)، ant(4’)-Ia، ant(6)-Ia و aph(3’)-IIIa نيز به ترتيب در 63،60،56و38 درصد سويه ها شناسايي شدند.
نتيجه گيري
شيوع بالاي مقاومت نسبت به آمينوگليكوزيدها در ميان سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جداسازي شده از عفونت ادراري مويد عدم كارآيي اين آنتي بيوتيك ها جهت درمان عفونت هاي ادراري در اين مطالعه است.
چكيده لاتين :
Background and objective
Aminoglycoside antibiotics are used to treat many Gram-negative and some Gram-positive infections. Among various bacterial species, resistance to AGs arises through a variety of intrinsic and acquired mechanisms, in which by far the most widespread mechanism of resistance to AGs is the inactivation of these antibiotics by AG-modifying enzymes. In this study, we aimed to determine the resistance to aminoglycosides among methicillin resistant Staphylococcus aureus strains in Isfahan.
Materials and methods
In this study a total of 286 S. aureus strains were isolated from patients with urinary infections in 2 hospitals in Isfahan during 2017 and identified using specific primers. The resistance of MRSA strains to 16 antibiotics was determined and presence of different SCCmec types and genes encoding resistance to aminoglycosides was detected.
Results
A total of 112 (39%) cefoxitin resistant and mecA positive S. aureus strains were identified among isolates. All MRSA strains were susceptible to vancomycin, linezolid and quinupristin/dalfopristin and showed high resistance to penicillin, ciprofloxacin, erythromycin and clindamycin. Moreover, 92, 89, 89, 86, 85 and 63% of strains were resistant to tobramycin, kanamycin, amikacin, neomycin and gentamicin, respectively. Ninety seven percent of strains harbored SCCmec type III and aac(6’)-Ie+aph(2’), ant(4’)-Ia, ant(6)-Ia and aph(3’)-IIIa genes were detected among 63, 60, 56 and 38% of strains, respectively.
Conclusion
High prevalence of resistance to aminoglycosides among MRSA strains indicating the inefficiency of these antibiotics for treatment of urinary infections in this study.
