بررسي روايي و پايايي مقياس آسايش اجتماعي در سالمندان ايراني در سال 1395

Psychometrics Properties of Social Well-Being Scale in Iranian Elderly

امروزه با سالخوردگي جمعيت، سالمندان با مسايل اجتماعي مختلفي رو به رو شدهاند. آسايش و سلامت اجتماعي سالمندان در اين بين از مقوله هاي مهم و مغفول بوده است كه با كيفيت زندگي آنان ارتباط نزديكي دارد. تاكنون مقياس آسايش اجتماعي در جامعه سالمندان مورد روايي و پايايي قرار نگرفته است، لذا هدف اين مطالعه بررسي روايي و پايايي مقياس آسايش اجتماعي در سالمندان ايراني در سال 1395 است. روش كار اين مطالعه، يك مطالعه هنجاريابي است. شركت كنندگان، 550 نفر سالمند مقيم شهر تهران كه از مراكز و خانه هاي بهداشت به طور تصادفي انتخاب گرديدند. اين مطالعه بر روي مقياس آسايش اجتماعي (Social Well-being Scale) انجام شد. براي بررسي داده ها از آماره هاي توصيفي و آزمون همبستگي پيرسون، تحليل عاملي اكتشافي و آلفا كرونباخ با استفاده از نرم افزار 22SPSS V. استفاده شد. يافته ها شركت كنندگان شامل 9 / 58 درصد مرد و 1 / 41 درصد زن بودند. ميانگين سني 67 / 6 ± 09 / 66 بود. آلفا كرونباخ 94 / 0 بود. روايي سازه با روش تحليل عاملي اكتشافي نشان داد كه مقياس از پنج جزء (انسجام اجتماعي، پذيرش اجتماعي، مشاركت اجتماعي، شكوفايي اجتماعي و انطباق اجتماعي) تشكيل شده است. نتيجه گيري مقياس آسايش اجتماعي از پايايي و روايي مناسبي در سالمندان ايراني برخوردار است. بنابراين ميتواند براي ارزيابي آسايش و سلامت اجتماعي سالمندان ايراني مورد استفاده قرار بگيرد

Today, following the aging population, the elderly have been faced with various social issues. The social well-being and health of the elderly are important but it has been neglected that is closely related to the quality of life. The Social Comfort Scale has not been validated in the Iranian elderly. The purpose of this study was to investigate the Psychometrics properties of Social Well-being Scale in Iranian Elderly. Methods: This is a psychometrics properties study. The participants were 550 elderly people living in Tehran who were randomly selected from health centers. The study was conducted on the Social Well-being Scale. The data were analyzed using descriptive statistics and Pearson correlation test, exploratory factor analysis, and Cronbach's alpha via SPSS v.22 software. Results: Participants were 58.9% male and 41.1% female. The mean age was 66.09 ± 6.67. Alpha Cronbach's was 0.94. Structural validity by exploratory factor analysis showed that SWS consisted of five components (social integration, social acceptance, social contribution, social actualization, and social coherence). Conclusions: Social Well-being Scale has good reliability and validity in Iranian elderly. Therefore, it can be used to assess the social well-being and health of Iranian elderly.