چكيده فارسي :
دكتر احمد مجد را در دفتر كارش در دانشكده علوم زيستي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شمال تهران ملاقات مي كنيم. از همان ابتداي صحبت، بارزترين صفتي كه از او در ذهنمان نقش مي بندد و در لحظه لحظه اين گفتوگو تكرار مي شود، صفت معلمي است، نگاه نافذ، كلام آرام و متين و در عين حال سليس و قاطع، توجه دقيق به صحبت هاي ما و ارائه پاسخهاي دلنشين و حساب شده، فراز و فرودهاي پسنديده سخن و تأثيرگذاري مداوم بر مخاطب، لبخند و چهره گشاده و مهربان و نهايتا أدبه و قدرشناسي كه نسبت به شغل معلمي و معلمان دارد، فضاي گفت وگوي صميمي را به كلاس درسي آموزنده و دلنشين تبديل مي كند؛ به گونه اي كه به سوال و پرسش هاي اوليه از استاده فروكش مي كند و به زودي پرسيدن جاي خود را به شنيدن و گوش دادن به كلام قاطع و برهانهاي منطقي ايشان مي دهد. حتي عكاس هنرمند مجله هم بعد از گرفتن چند فرم عكس از دكتر مجد و فضاي كوچك، اما مملو از كتاب اتاق ايشان، فكورانه و دست به چانه چشم در چشم استاد مي دوزد؟ مانند من مسحور و شيداي كلام دكتر احمد مجد مي شود كه برايمان معلمي مي كند. لطفا به حرمت معلمي اين گفت وگو را به نيت شنيدن و نه تنها خواندن، مطالعه كنيد
