تبيين نقش عوامل محيطى و غيرمحيطى فضاهاى آموزشى در بروز خلاقيت كودك

در سال‌هاي اخير، تحقيقات بسياري انجام‌شده كه از ميان عوامل تأثيرگذار در رشد خلاقيت كودك، عواملي مانند شيوه‌هاي آموزشي، مورد بررسي قرارگرفته‌اند؛ اما به تأثير كيفيت فضاي معماري در پرورش خلاقيت، كمتر توجه شده است. پژوهش حاضر سعي بر آن دارد تا عوامل محيطي و غير محيطي مؤثر بر رشد خلاقيت در كودكان را شناسايي نمايد. با استفاده از روش كيفي براي دست يافتن به شاخص‌هاي فضايي طراحي محيط خلاق براي كودك، به بررسي رفتار كودكان و ديدگاه‌هاي افرادي كه پيوسته با آن‌ها در ارتباط هستند پرداخته شد. پس از بررسي مشاهدات و مصاحبه ­ها، تحليل داده‌هاي كيفي صورت گرفت سپس دو عامل محيطي و چهار عامل غير محيطي به‌عنوان متغيرهاي مؤثر بر رشد خلاقيت كودكان در نظر گرفته شد و چگونگي ارتباط آن‌ها با موضوع خلاقيت بيان گرديد تا بر اساس اين نتايج به‌ دست‌ آمده، پيشبرد روند طراحي در چنين فضاهايي ممكن شود.