ارزيابي كيفيت زندگي در مركز شهر با استفاده از فن SAW (نمونه موردي: مركز شهر سنندج)

بهبود كيفيت زندگي در يك مكان خاص و يا براي اشخاص و گروه‌هاي خاص همواره كانون اصلي توجه برنامه ريزان بوده است. از طرفي در تحولات جديد شهرسازي جهان و رشد فزاينده توسعه شهري، مراكز شهري به علت قدمت و سابقه تاريخي، فرهنگي، كالبدي و ...، بيشتر از ساير نواحي شهري در معرض عوارض نامطلوب توسعه شهري قرار گرفتند، به‌ گونه‌اي كه اين فرايند كاهش كيفيت محيط زندگي را در اين مراكز موجب شده است. از اين‌ رو در پژوهش حاضر به ارزيابي كيفيت زندگي در مركز شهر سنندج با استفاده از شاخص‌هاي كمي (عيني) و كيفي (ذهني) پرداخته شده است. روش پژوهش به‌ صورت توصيفي- تحليلي هست و براي جمع ­آوري داده­ ها از پرسشنامه و برداشت ­هاي ميداني و اسناد و مراجع كتابخانه­ اي و هم­چنين براي تحليل داده ­ها از روش آنتروپي و فن Saw و نرم­ افزارهاي Spss، Excel و Arcgis استفاده شده است. در اين مقاله با ارزيابي شاخص‌هاي عيني و ذهني كيفيت زندگي مركز شهر در شش بعد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي، ارتباطي، زيست‌ محيطي و زيبايي‌شناختي، 58% از شاخص‌هاي مورد بررسي در وضعيت نامطلوب و تنها 12% از شاخص‌ها در وضعيت مطلوب قرار دارند كه سهم بيشتر شاخص‌ها با وضعيت نامطلوب، مربوط به شاخص‌هاي عيني هست. هم‌چنين كيفيت زندگي عيني و كيفيت زندگي عيني در مركز شهر سنندج به‌ جز در يك محله، باهم مطابقت ندارد، درنتيجه شرايط و موقعيت اقتصادي، اجتماعي و ... فرد با تصور خود فرد از زندگي‌اش، كاملاً متفاوت و حتي مغاير است.