اثر آللوپاتيك عصاره تلخه (Acroptilon repens) بر سبز شدن بعضي گياهان زراعي و هرز

اثرات آللوپاتيك علف‌هاي هرز غالباً از جوانه‌زني و مراحل اوليه رشدي گياهان ممانعت مي‌نمايد. به منظور بررسي امكان استفاده از اثرات آللوپاتيك عصاره آبي تلخه بر شاخص‌هاي رشدي گياهان زراعي گندم، عدس و علف‌هاي هرز سيلن و بي‌تي‌راخ، آزمايشي گلخانه‌اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 4 تكرار در گلخانه دانشكده كشاورزي دانشگاه محقق اردبيلي گرديد. فاكتور اول غلظت‌هاي مختلف عصاره آبي تلخه (0 (آب مقطر)، 5، 5/7، 10، 15 و 20 درصد) و فاكتور دوم گياهان مختلف (گندم، عدس، سيلن و بي‌تي‌راخ) بودند. نتايج نشان داد كه صفات طول ساقه‌چه‌، طول ريشه‌چه و وزن كل گياهچه تحت تأثير عصاره تلخه قرار گرفته و با افزايش غلظت عصاره صفات مورد مطالعه براي هر چهار گياه كاهش بيشتري يافت. در غلظت 20% عصاره تلخه، بيشترين و كمترين كاهش در وزن كل گياهچه نسبت به تيمار شاهد به ترتيب مربوط به سيلن (89% كاهش نسبت به شاهد) و گندم (37 درصد كاهش نسبت به شاهد) بود. به‌‌طور كلي از بين عدس و گندم به عنوان دو گياه زراعي، مقاومت گندم به عصاره آبي تلخه بيشتر بود. مقاومت بيشتر گندم به عصاره آبي تلخه نسبت به سه گياه ديگر احتمالاً به دليل قدرت بيشتر غلات در متابوليسم سموم است. غلظت عصاره آبي تلخه جهت كاهش 50% وزن گياهچه سيلن و بي‌تي‌راخ به ترتيب برابر 5/9 و 7/9 درصد بود و لذا علف‌‌هرز سيلن حساسيت بيشتري نسبت به افزايش غلظت عصاره آبي تلخه از خود نشان داد.

this article has no abstract