پيش بيني كيفيت زندگي معلمان زن براساس متغيرهاي هوش سازماني و هوش معنوي

ارتقا ءكيفيت زندگي عاملي است كه باعث افزايش كارايي و نيز احساس رضايت فردي ميگردد. بنابراين با افزايش توانايي فكري يا هوش سازماني، كيفيت زندگي نيز افزايش پيدا مي كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش هوش سازماني و هوش معنوي به عنوان عوامل پيش بيني كننده كيفيت زندگي در معلمان زن انجام گرفت.روش انجام پژوهش توصيفي –همبستگي بود. بدين منظور 210 معلم زن با روش نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه ي هوش سازمانيAlbrecht,Karl 2009 ) (، هوش معنوي بديع و پرسشنامه ي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني ( WHOQOL ) استفاده شد. از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون براي آناليز اطلاعات استفاده شد. تحليل همبستگي داده ها نشان داد كه اكثريت مولفه هاي هوش سازماني رابطه مثبت معناداري(01/0>P) با زير مقياسهاي كيفيت زندگي دارند. از طرف ديگر روابط مثبت معني داري (01/0>P) ميان بعضي مولفه هاي هوش معنوي و زير مقياسهاي كيفيت زندگي مشاهده شد. به عبارت ديگر هر اندازه افراد از هوش سازماني و هوش معنوي بالاتري برخوردار باشند، از كيفيت زندگي بالاتر برخوردار خواهند بود. همچنين نتايج نشان داد متغيرهاي توانايي مقابله، ميل به تغيير، اتحاد و توافق، روحيه، كاربرد دانش و فشار عملكرد، به عنوان فاكتورهاي هوش معنوي و هوش سازماني مي توانند كيفيت زندگي افراد را پيش بيني كنند.در نتيجه، با توجه به معنادار بودن تاثير هوش سازماني و هوش معنوي بر كيفيت زندگي معلمان توصيه مي شود تا مسئولان در راستاي فراهم نمودن بسترهاي لازم و مناسب جهت ايجاد هوش سازماني اقدام نمايند.