بررسي تاثير پروتكل اسلامي-ايراني قناعت بر بهزيستي ذهني و سلامت جسماني

Investigation of the Effect of Islamic-Iranian Contentment Protocol on Subjective Well-being and Physical Health

قناعت از فضيلت هاي اخلاقي محسوب مي شود كه در منابع اسلامي و ايراني همواره موردتوجه بوده است، ولي امروزه به شدت كم رنگ شده است. بر اساس ادبيات تحقيق انتظار مي رود بهزيستي ذهني و سلامت جسماني از تاثيرات مهم قناعت باشند. بر اين اساس، پژوهش حاضر قصد دارد تاثير پروتكل افزايش قناعت را بر اساس منابع اسلامي-ايراني، بر بهزيستي ذهني و سلامت جسماني بررسي كند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر پژوهشي شبه آزمايشي سه گروهي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري اجرا شد. بدين منظور 36 نفر از جامعه آماري طلاب مقدمات حوزه علميه قم و دانشجويان كارشناسي دانشگاه مازندران به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي و به تعداد مساوي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل تقسيم شدند. براي دو گروه آزمايش پروتكل افزايش قناعت با محتواي اسلامي-ايراني اجرا شد. تمام شركت كنندگان پرسش نامه بهزيستي ذهني (مقياس شادكامي ذهني و رضايت از زندگي) و زيرمقياس سلامت جسماني پرسش نامه كيفيت زندگي (WHOQOL-BREF: World Health Organization Quality of Life-BREF) را در سه مرحله تكميل كردند. يافته ها: نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد اجراي پروتكل قناعت در هر دو گروه طلاب و دانشجويان پس از مداخله و پيگيري در مقايسه با گروه كنترل موجب افزايش بهزيستي ذهني شد، ولي اجراي پروتكل قناعت در دانشجويان برخلاف طلاب باعث افزايش سلامت جسماني در مقايسه با گروه كنترل نشد. استنتاج يافته هاي اين پژوهش نشان داد تكيه بر بهبود فضايل مثبت انساني همانند قناعت و آموزش اين فضايل مي تواند بر مولفه هاي سلامت رواني ازجمله بهزيستي ذهني و سلامت جسماني تاثير مثبت داشته باشد.

Contentment is one of the moral virtues that has been considered in Islamic and Iranian sources; however, this virtue has been faded drastically these days. According to the literature, mental well-being and physical health are expected to have effects on contentment. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of an increase in contentment based on Iranian-Islamic sources on mental well-being and physical health. Materials and Methods: This quasi-experimental study was conducted with three groups using a pre-test, post-test, and follow-up. In total, 36 individuals were purposefully selected from seminary students in Qom and undergraduate students at Mazandaran University, Iran, and randomly divided into two experimental and one control groups. The two experimental groups received the protocol of an increase in the contentment using Iranian-Islamic content. All participants completed the Mental Well- Being Questionnaire (Mental Happiness Scale and Life Satisfaction Scale) and the Physical Health Sub-Scale of the World Health Organization Quality of Life-BREF Questionnaire in three stages. Results: Results of analysis of variance with repeated measures showed an improvement in the mental well-being of both groups of students after intervention and follow-up, compared to the control group. However, unlike the seminary student group, the implementation of the contentment protocol did not increase the physical health of the university student group, compared to the control group. Conclusion: The findings of this study showed that an improvement in positive human virtues, such as contentment and education of these virtues, could have a positive effect on the components of mental health, including mental well-being and physical health.