نقش واسطه اي هوش معنوي در رابطه بين كمالگرايي و اميد به زندگي مديران دانشگاه هاي آزاد استان مازندران

Mediating Role of Spiritual Intelligence in the Relationship between Perfectionism and Life Expectancy among Administrators of Azad University in Mazandaran Province

معنويت و هوش معنوي عنصري مهم در زندگي فردي و سازماني افراد بوده و بيانگر مجموعه اي از توانايي ها، ظرفيت ها و منابع معنوي است. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه اي هوش معنوي در رابطه بين كمال گرايي و اميد به زندگي مديران دانشگاه آزاد اسلامي استان مازندران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصيفي- همبستگي انجام شد. جامعه آماري پژوهش كليه مديران و معاونين واحدها، دانشكده ها و گروه هاي دانشگاه هاي آزاد اسلامي استان مازندران به تعداد 542 نفر بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، 225 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب گرديدند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي كمال گرايي اسدپور (1396)، اميد به زندگي اشنايدر و همكاران (1991) و هوش معنوي بديع و همكاران (1389) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي رگرسيون تك متغيره و معادلات ساختاري بررسي گرديدند. يافته ها: نتايج نشان دادند كه متغيرهاي كمال گرايي بر هوش معنوي و هوش معنوي بر اميد به زندگي اثر مستقيم و معناداري دارند. همچنين كمال گرايي با نقش واسطه اي هوش معنوي، به طور غير مستقيم بر اميد به زندگي تاثير مي گذارد. حدود 56 درصد از واريانس هوش معنوي توسط كمال گرايي، حدود 25 درصد از واريانس اميد به زندگي توسط كمال گرايي و حدود 88 درصد از واريانس اميد به زندگي توسط هوش معنوي تبيين گرديد. نتيجه گيري: آموزش و ارتقاي هوش معنوي، كمال گرايي و اميد به زندگي موجب تسهيل تصميم گيري و سلامت روان مي شود.

Spirituality and spiritual intelligence are important elements in individual and organizational life representing a set of capabilities, capacities, and spiritual sources. The purpose of this study was to investigate the mediating role of spiritual intelligence in the relationship between perfectionism and life expectancy among the administrators of Islamic Azad University, Mazandaran, Iran. Materials and Methods: The study population of this descriptivecorrelational study were all the administrators and deputies (n=542) of departments, faculties, and groups of Islamic Azad Universities of Mazandaran. A total of 225 participants were selected by random sampling method. The data were collected using Asadpour Perfectionism (2016), Schneider et al. Life Expectancy (1991), and Badie et al. Spiritual Intelligence (2010) questionnaires. The data were analyzed using onevariable regression tests and structural equations. Results: The obtained results of the present study showed the significant and direct effect of perfectionism variables on spiritual intelligence and spiritual intelligence on life expectancy. In addition, perfectionism through the mediating role of spiritual intelligence had an indirect effect on life expectancy. Furthermore, about 56% of the spiritual intelligence variance and 25% of the life expectancy variance were explained by perfectionism. Moreover, approximately 88% of the life expectancy variance was justified by spiritual intelligence. Conclusion: The education and improvement of spiritual intelligence, perfectionism, and life expectancy facilitate decision-making and enhance mental health.