ارزيابي نگرش ساكنان نسبت به كيفيت محيط شهري (نمونه موردى: محله يافت آباد تهران)

محيط شهري مكاني است كه فرد و يا به عبارت بهتر شهروندان در آن زندگي كرده، كار مي كنند و در آن به استراحت و فراغت مي پردازند؛ اما براي اينكه يك محيط شهري بتواند ضامن حيات سالم اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي مردم باشد نيازمند كيفيت مناسب و شايسته شهروندان خود مي باشد. دراين بين براي دستيابي به كيفيت مطلوب محيطي نظرسنجي و مشاركت دادن مردم در برنامه ريزي و طراحي شهري گامي اساسي مي باشد. ازآنجاكه ارتقاء كيفيت محيط شهري يكي از ملزومات ارتقاء سطح كيفيت زندگي شهري محسوب مي گردد. اين تحقيق برآنست تا با بررسي شاخص هاي مرتبط باكيفيت محيط شهري از منظر ديد شهروندان محله يافت آباد شهر تهران، به شناسايي ابعاد آن به پردازد. اين تحقيق به لحاظ روش از نوع پيمايشي مبتني بر استفاده از پرسشنامه مي باشد. تعداد جامعه نمونه 250 نفر است. به منظور تحليل و استنتاج، بسته به نوع داده، مقياس متغيرها و اهداف موردنظر از روش آماري توصيفي نظير ميانگين، روش هاي تحليل آماري نظير همبستگي و براي درك شكاف بين وضع موجود و ايده آلات از ديد جامعه نمونه از روش هاي آماري نا پارامتري نظير آزمون ويلكاكسون استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه وضعيت كيفيت محيط شهري در منطقه موردمطالعه در اكثر شاخص هاي بررسي شده با وضعيت مطلوب از ديد ساكنين فاصله زيادي دارد و تنها در برخي شاخص ها نظير فضاي سبز، حمل ونقل، بهداشت و درمان در حد مطلوب ارزيابي شده است.