بررسي خودكارآمدي، تصميم گيري باليني و ميزان رابطه آنها در پرستاران استان گيلان

An Investigation into Self-efficacy, Clinical Decision-making and the Level of Relationship between them among Nurses in Guilan Province

مقدمه: مطالعات متفاوتي در مورد تاثير متغيرهاي مختلف بر رروي خودكارآمدي و تصميم گيري باليني در پرستاران و ديگر حرفه­­ هاي حيطه بهداشت و درمان صورت گرفته است، اما پژوهش ­هاي كمتري با توجه به محيط و فرهنگ سازماني اين متغيرها و ميزان رابطه آن انجام شده است. هدف: ارزيابي سطح خودكارآمدي و ميزان قدرت تصميم گيري باليني پرستاران استان گيلان با توجه به متغيرهاي فردي و اجتماعي و ارزيابي ميزان رابطه خودكارآمدي پرستاران و تصميم گيري باليني آنان در سال97-1396. مواد و روش ها: در يك مطالعه توصيفي- مقطعي، 222 نفر از پرستاران شاغل در بخش هاي مختلف مراكز آموزشي درماني شهر رشت پس از گرفتن رضايت وارد مطالعه و بررسي شدند. ابزار گرداوري داده ­ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافي و پرسشنامه تصميم­ گيري باليني و خودكارآمدي بود. جهت تجزيه و تحليل متغيرها از نرم افزارSPSS/21 استفاده گرديد. نتايج: ارتباط معني­ داري بين نمره تصميم ­گيري باليني پرستاران با متغيرهاي دموگرافي سن(0/4=p)، ميزان تحصيلات(0/27=p)، معدل كارشناسي پرستاري(0/198=p)، پيشينه(0/39=p) و نوبت كاري(0/9=p) وجود نداشت. اما نمره خودكارآمدي با سن و سابقه كاري پرستاران شاغل در بيمارستان ارتباط معناداري داشت؛ به ترتيب (0/001=p)و (0/002=p). آناليز رگرسيون لجستيك با تعديل آثار پيشگويي نام برده نقش موثري بر نمره تصميم گيري باليني دارد و با افزودن يك نمره به نمره خودكارامدي به ميزان 0/39 به نمره تصميم گيري باليني افزوده مي­شود. نتيجه­ گيري: با پي­بردن به عوامل تاثيرگذار بر خودكارامدي و تصميم گيري باليني در پرستاران و درك ميزان ارتباط بين اين متغيرها مي­توان پيشنهاد كرد برگزاري دوره ­هاي مختلف آموزشي ارتقاي سطح خودكارآمدي پرستاران ادامه يابد تا اين قشر زحمتكش بتوانند تصميم­هاي باليني بهتري بگيرند.

Introduction: Different studies have investigated the effects of various factors on self-efficacy and clinical decisionmaking among nurses and other professionals in the fields of health and treatment. There is, however, little research investigating self-efficacy, clinical decision-making, and the level of relationship between them with regard to the environment and culture of organizations. Objective: This study was conducted with the aim of investigating self-efficacy and clinical decision-making among nurses in terms of individual and social variables and discovering the level of relationship between self-efficacy and ‘clinical decision-making among nurses in Guilan Province in 2017-2018. Materials and Methods: This is a descriptive cross-sectional study and 222 nurses working at different units of teaching and treatment centers in the city of Rasht were recruited after obtaining formal written consent from them. The data collection instruments were a demographic questionnaire, a self-efficacy questionnaire and a decision-making questionnaire. To analyze the data, SPSS/ 21 was used. Results: The results showed no significant difference between nurses’ clinical decision-making scores and the demographic variables of age (p=0.4), education level (p=0.27), Bachelor's degree in nursing (p=0.198), work experience (p=0.39) and work shift (p=0.9). There was, however, a significant correlation between self-efficacy score and the age (p=0.001) and work experience at the hospital (p=0.002). The logistic regression analysis indicated that self-efficacy has a significant effect on decision making after controlling for the predictor effects in such a way that by adding one point to the self-efficacy score the score of clinical decision making increased by 0.39 points. Conclusions: Understanding the relationship between self-efficacy and clinical decision-making of nurses can be indicative of the need for various training courses to improve the self-efficacy level of nurses so that this working class can create better clinical decisions.