بررسي رويكرد ويليام آلستون در توجيه باور ديني؛ آثار و نتايج الاهياتي و معرفتي

توجيه معرفت و باور ديني و فرايند آن از جمله مباحث مهم در معرفت شناسي ديني است. از جمله راه‌هايي كه در دوره معاصر براي توجيه باور ديني از سوي برخي فيلسوفان دين ارائه شده است، تجربه ديني است. در اين روش، تجربه ديني، نقش باور مبنايي براي توجيه باورهاي روبنايي را ايفا مي‌كند. ويليام آلستون فيلسوفي است كه توجيه برخي از باورهاي ديني را بر اساس حس حضور خداوند و تجربه او در زندگي روزمره انسان‌ها تبيين مي‌كند. به نظر آلستون ابتناء باورهاي ديني روبنايي بر تجربه ديني، نوعي رويّه باورساز اجتماعي تثبيت شده است و از سوي ديگر، همه رويّه‎هاي باورساز قابل اعتماد هستند و استناد به آنها، معقول است. آلستون با اين كار، مبادي استدلال را توسعه داده است. اين رويكرد داراي مجموعه‌اي از آثار و نتايج معرفتي و الاهياتي است از جمله توسعه در گزاره‌هاي پايه، توجيه معرفتي گزاره‌هاي جلوه‌بنياد، اثبات صدق و حقانيت باورهاي جلوه‌بنياد، اثبات واقعي بودن تعامل شخص با خدا، تكثرگرايي ديني و عرضه نقشه راه سعادت