وضعيت توزيع دندان پزشكان بخش دولتي و پرداختي خانوار براي خدمات دندان‌پزشكي در ايران

مقدمه: بهداشت دهان و دندان يكي از مهم ترين مولفه هاي تاثيرگذار بر سلامتي افراد است كه هزينه هاي بالاي درمان، كمبود منابع مالي و نيروي انساني از موانع دسترسي به خدمات دندانپزشكي به شمار مي رود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي وضعيت توزيع دندان پزشكان بخش دولتي و پرداختي خانوار براي خدمات دندان پزشكي در ايران طراحي و اجرا گرديد. مواد و روش كار: مطالعه توصيفيتحليلي حاضر به صورت مقطعي و با استفاده از داده‌ هاي پيمايش ملي هزينهدرآمد خانوار بين سال هاي 13961391 طراحي و اجرا شد. به منظور سنجش توزيع نيروي انساني و پرداختي خانوار از ضريب جيني استفاده شد. همچنين در مطالعه حاضر كليه تحليل ها به كمك نرم افزار كاربردي MS Excel 2013 انجام شد يافته ها: در كل كشور 56/5 دندان‌پزشك به ازاي هر هزار نفر وجود داشت. استان‌هاي قزوين، همدان، يزد، مازندران و ايلام بيشترين ميانگين و استان‌هاي البرز، لرستان، قم، خوزستان و خراسان رضوي كمترين ميانگين تعداد دندان‌پزشك را دارا بودند. ضريب جيني توزيع دندان پزشكان در سال 1391، 0/41 و با كاهش جزيي در سال 1396 به 0/40 رسيده است. همچنين ضريب جيني پرداختي هزينه‌هاي دندان‌پزشكي خانوار در سال1391 در مناطق روستايي 0/68 و در مناطق شهري 0/66 و در پايان دوره مطالعاتي در سال 1396 در مناطق روستايي و شهري بترتيب به 0/70 و 0/65 رسيده است. بحث و نتيجه گيري: براساس يافته هاي مطالعه حاضر نابرابري در توزيع دندان پزشكان بخش دولتي و استفاده خانوار از خدمات دندانپزشكي طي دوره مطالعاتي تغيير چشمگيري نداشته است. با توجه به بالا بودن ضريب جيني پرداختي خانوارها براي خدمات دندانپزشكي در مناطق روستايي در مقايسه با مناطق شهري به نظر مي رسد اجراي برنامه هاي مناسب در راستاي تسهيل بهره مندي از خدمات دندانپزشكي خانوار محروم مي تواند اقدامي موثر در كاهش اين نابرابري باشد.