مكان يابي و اولويت بندي محل مناسب احداث بندهاي خاكي با استفاده از مدل هاي بولين و MADM

كنترل و حفظ رواناب سطحي براي استفاده بهينه و تغذيه منابع آب زيرزميني يكي از راهكارهاي مهم در مناطق خشك و نيمه خشك مي باشد. بندهاي خاكي كوتاه يكي از كم هزينه ترين و موفق ترين روش هاي كنترل سيلاب، ذخيره آب، تغذيه آب هاي زيرزميني و كنترل رسوب مي باشند. در اين تحقيق براي مكان يابي اين سدها از مدل بولين و جهت اولويت بندي از روش هاي فرآيند تحليل شبكه و ويكور استفاده شد. در مرحله اول با استفاده از مدل بولين مناطق نامناسب حذف و 43 محدوده پتانسيل دار براي احداث بند خاكي انتخاب گرديد. در ادامه با استفاده از گوگل ارث و بازديد صحرايي 11 محور مناسب براي احداث سد خاكي در مناطق پتانسيل دار تعيين گرديد. در نهايت اين مكان‌ها با استفاده از روش هاي تصميم گيري فرآيند تحليل شبكه و ويكور و براساس معيار هاي عوامل طبيعي (بارندگي، شيب، زمين شناسي، تركم زهكشي و فرسايش پذيري) و عوامل اقتصادي اجتماعي (فاصله از شهر و روستا، فاصله از جاده، فاصله از منابع قرضه و نياز آبي) اولويت بندي گرديد، نتايج نشان داد كه معيار زمين شناسي با اهميت نسبي 0.472 بيشترين تاثير را در انتخاب محور سد داشته است. در نهايت مكان هفت با امتياز 0.115 در روش فرآيند تحليل شبكه و 0.035 در روش ويكور در اولويت اول براي احداث بندخاكي قرار گرفت.