آسيب‌شناسي مديريت منابع آب زيرزميني در ميان جوامع محلي حوزه غرب تالاب جازموريان

يكي از چالش هاي جهان امروز، بحران كم آبي است براي حل اين مشكل كشورهاي مختلف بايد منابع آبي خود را به بهترين نحو مديريت كنند. با وقوع خشكسالي‌ها و برداشت بي رويه از ذخاير آب، معيشت جوامع محلي را با شرايط بحراني مواجه ساخته است. لذا هدف كلي اين تحقيق، آسيب‌شناسي مديريت منابع آب زيرزميني در ميان جوامع محلي بود. جامعه آماري تحقيق شامل كليهي بهره برداران به تعداد 6112 نفر، داراي چاههاي نيمه‌عميق و عميق در حوزه غرب تالاب جازمويان بودند. با استفاده فرمول نمونهگيري كوكران تعداد 174 نفر براي مطالعه انتخاب شدند. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه بود كه روايي آن توسط پانل متخصصان و پايايي آن توسط ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله نرم افزارSPSS نسخه 18 انجام شد. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه بين متغيرهاي ميزان درآمد، حمايت دولتي، بكارگيري رهيافت مشاركتي، سطح تحصيلات، حمايت دولتي، استفاده از رسانه‌هاي ارتباطي، استفاده از نشريات آموزشي ترويجي، نگرش نسبت به مديريت منابع آب كشاورزي و دانش مديريت منابع آب زيرزميني با ميزان بكارگيري عمليات مديريت منابع آب زيرزميني در بخش كشاورزي رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. علاوه بر اين نتايج رگرسيون لجستيك ترتيبي نشان داد كه از بين متغيرهاي مستقل، متغير دانش بكارگيري عمليات مديريت منابع آب با مقدار (0.087) بيشترين تاثير را بر مديريت منابع آب كشاورزي دارد. علاوه بر اين، نتايج تحليل عاملي اكتشافي آسيبشناسي بهره برداري بي رويه از منابع آب زيرزميني در عامل هاي محيطي، اقتصادي، اجتماعي و روانشناختي طبقه بندي كرد كه در مجموع نزديك به 77 درصد از واريانس كل عاملها تبيين نمودند بدين معني آسيبهاي بهره برداري بي رويه منابع آب زيرزميني از 100 درصد عوامل 77 درصد آن در اين تحقيق شناخته شده است.