مكان‌يابي استحصال آب از مه در بالادست حوضه وازرود استان مازندران با استفاده از داده‌هاي سنجش از دور

مه منبع بالقوه اي از آب است كه مي توان آن را با استفاده از فن‌آوري‌هاي جديد جمع‌آوري و مورد استفاده قرار داد. اگر از سيستم‌هاي استحصال ساده و كم هزينه استفاده شود، مه مي‌تواند به عنوان گزينه مناسب جهت فراهم كردن آب شرب در مناطقي از دنيا كه با كمبود آب مواجه هستند مطرح شود. از طرف ديگر كاربردهاي سنجش از دور در مديريت منابع آب و تشخيص ابر و مه ثابت شده است. پژوهش حاضر به مكان‌يابي مناطق مستعد استخراج آب از مه در بالادست حوزه آبخيز وازرود استان مازندران (واقع در دامنه‌ها و ارتفاعات شمالي البرز) با استفاده از سنجش از دور پرداخته است. براي اين منظور، تعداد 17 متغير محيطي استفاده شدند. متغيرهاي سنجش از دور براساس تصاوير ماهواره لندست شامل كاربري اراضي، دماي سطح زمين و نقشه ابرناكي بودند. متغيرهاي اقليمي شامل اثر پشت به باد، اثر رو به باد، گرمايش ناهمسانگرد روزانه، گرمايش جريان هواي موثر، عامل نماي آسمان و اثر باد بودند. متغيرهاي هيدرولوژيكي شامل شاخص قدرت جريان و شاخص رطوبت توپوگرافي بودند. متغيرهاي فيزيوگرافي شامل مدل ارتفاعي رقومي، شيب، جهت، انحنا، مساحت حوزه و شاخص ناهمواري زمين بودند. تمام متغيرهاي مذكور در محيط نرم‌افزار R، حاوي مدل‌هاي 12گانه (BRT، CART، FDA، GAM، GBM، GDM، GLM، MARS، Maxent، MDA، RF و SVM) و همچنين تعداد 190 نقطه برداشت توسط GPSGarmin76CSx به عنوان داده‌هاي كمكي براي تهيه نقشه‌هاي اوليه توزيع مكاني استحصال آب از مه استفاده شدند. به منظور ارزيابي صحت مدل‌هاي مذكور از منحني ROC در محيط نرم افزار R استفاده شد. بر اساس نتايج منحني ROC مي توان دريافت كه مدل‌هاي BRT، GBM، Maxent، RF و SVM به عنوان مدل‌هاي نهايي با صحت بالا جهت تهيه نقشه استحصال آب از مه مي باشند. نقشه توزيع مكاني براساس مدل تركيبي نشان داد كه مناطق شرق، جنوب شرقي و جنوب حوضه بيشترين تناسب را در استحصال آب از مه دارا مي باشند. همچنين مناطق با ارتفاع ببيشتر از 2000 متر، بيشترين تناسب براي استحصال آب از مه را دارند كه اين اراضي در بخش هاي جنوبي حوزه واقع شده‌اند.