عنوان مقاله :
نقش ميانجي عاطفه منفي در رابطه بين گرايش به بخشش خود و تعلل ورزي عمومي و تصميم گيري دانشجويان پسر دانشگاه تبريز
عنوان به زبان ديگر :
The Mediating Role of Negative Affection Toward Self- Forgiveness and Decisional and General Procrastination in Male Students of Tabriz University: Structural Equations Model
پديد آورندگان :
نعمتي شهروز دانشگاه تبريز - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه علوم تربيتي , بدري رحيم دانشگاه تبريز - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه علوم تربيتي , محمدي نادر دانشگاه تبريز - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه علوم تربيتي
كليدواژه :
تعلل ورزي عمومي و تصميم گيري , عاطفه منفي , گرايش به بخشش خود , الگوي معادلات ساختاري
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه گرايش به بخشش خود با تعلل ورزي رفتاري و تصميم گيري دانشجويان انجام شد..
روش ها
نمونه پژوهش شامل 361 دانشجوي پسر در سه گروه فني و مهندسي، علوم پايه و علوم انساني از دانشجويان كارشناسي تمامي دانشكده هاي دانشگاه تبريز بودند كه بوسيله نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و از پرسشنامه هاي تعلل ورزي عمومي، تعلل ورزي تصميم گيري، مقياس هاي عاطفه مثبت و منفي و پرسشنامه گرايش به بخشش به منظور جمع آوري اطلاعات استفاده شد. مدل نظري با استفاده نرم افزار AMOS و از روش SEM براي تعيين اثرات مستقيم و غير مستقيم مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها
نتايج پژوهش نشان داد كه مدل از برازش كلي بر خوردار است. اثر مستقيم گرايش به بخشش خود بر تعلل ورزي رفتاري و تصميم گيري معني دار نبود اما اثر غير مستقيم گرايش به بخشش خود از طريق عاطفه منفي بر تعلل ورزي رفتاري و تصميم گيريي معني دار بود (P<0.001).
نتيجه گيري
با توجه به نقش خودبخششي در كاهش عاطفه منفي و كاهش تعلل ورزي آموزش آن براي دانشجويان پيشنهاد مي شود.
چكيده لاتين :
The current research was conducted to determine the mediating
role of negative affection toward self- forgiveness and procrastination in male
students of Tabriz University .
Methods: In the same vein, 361 male students were selected by random cluster
sampling Method from three groups of technical and engineering, basic
science and human science faculties. The general procrastination, decisional
procrastination, positive and negative affect, and Heartland forgiveness
inventories were used for gathering the data. The theoretical model was tested
within a structural equation- modeling framework to identify both direct and
indirect effects .
Results: The results indicated overall model fit. Although direct effects of selfforgiveness
on decisional and general procrastination behaviors were not
significant, but indirect effect of self-forgiveness on the decisional and general
procrastination behaviors, it was fully mediated by negative affection .
Conclusions: Due to effect of self-forgiveness on negative affect and
academic procrastination, its training is needed for students.
عنوان نشريه :
راهبردهاي آموزش در علوم پزشكي