شيوع و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي گونه هاي شيگلا جدا شده از بيماران مبتلا به اسهال حاد خوني در دو بيمارستان كرمان در سال 1393

سابقه و هدف گاستروانتريت يكي از شايع ترين بيماري هاي عفوني در دنيا تلقي مي گردد؛ ظهور سويه هاي مقاوم به آنتي بيوتيك ها به ويژه در مناطق كمتر توسعه يافته رو به افزايش است. آگاهي از ميزان شيوع گونه هاي شيگلا، تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي به منظور پيشگيري از افزايش طول درمان و كاهش هزينه هاي درماني مي باشد. روش كار: اين مطالعه به صورت توصيفي- مقطعي در دو بيمارستان شهر كرمان بر روي 130ايزوله كلينيكي در بازه زماني خرداد تا شهريور سال 1393 به روش كربي باوئر انجام گرديد. يافته ها نتايج آزمايش هاي بيوشيميايي و سرولوژيكي حضور جنس شيگلا را در تنها نمونه هاي بيمارستاني % 31/3تاييد نمود. تمامي سويه ها به آنتي بيوتيك سولفامتوكسازول، اكسي تتراسايكلين و استرپتومايسين مقاوم بوده 100%و كمترين مقاومت مربوط به آنتي بيوتيك ناليديكسيك اسيد 12/2%مشاهده گرديد. مقاومت به آنتي بيوتيك هاي كلرآمفنيكل، جنتامايسين، آمپي سيلين، اكسي تتراسايكلين، استرپتومايسين، به ترتيب،31/7، 53/7 ، 5/2 ، 97/90 و 97/5درصد مشاهده شد. نتيجه گيري ارزيابي الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي نشان داد كه تجويز آنتي بيوتيك هاي آمپي سيلين، اكسي تترا سايكلين، استرپتومايسين و سولفامتوكسازول به صورت تجربي ( empirical)توصيه نمي شود. اگر چه استفاده از اولين نسل فلوروكينولون ها ضد باكتري در مطالعه حاضر با پاسخ درماني مناسب تر همراه بود اما به هر حال استفاده از نسل سوم سفالوسپورين ها و يا كينولون ها جديد به عنوان اولين خط درمان و بهترين درمان آنتي بيوتيكي انتخابي پيشنهاد مي گردد.