مقاومت به جنتامايسين در سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جدا شده از دو بيمارستان در تهران

Aminoglycoside Resistance among Meticillin Resistant Staphylococcus aureus Strains Isolated from Two Hospitals in Tehran

سابقه و هدف استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين( MRSA )به عنوان يك عامل بيماري زاي بيمارستاني شناخته مي شود كه واجد توانايي ايجاد طيف وسيعي از عفونت ها است. آنتي بيوتيك هاي آمينوگليكوزيدي از دسته تركيبات ضد ميكروبي هستند كه جهت درمان عفونت هاي ناشي از استافيلوكوك ها استفاده مي شوند. اين مطالعه با هدف تعيين فنوتايپي و ژنوتايپي مقاومت نسبت به آنتي بيوتيك هاي آمينوگليكوزيدي در ميان سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جدا شده از 2 بيمارستان در شهر تهران در طي سالهاي 1390 و 1391 به انجام رسيده است. روش كار در طي 1 سال، 575 سويه استافيلوكوكوس اورئوس بررسي شدند. مقاومت اين سويه ها نسبت به اگزاسيلين و سفوكسيتين با استفاده از استانداردهاي CLSI بررسي شد. سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متيسيلين( MRSA )انتخاب شدند و مقاومت اين سويه ها نسبت به 15 آنتيبيوتيك مختلف تعيين گرديد. حداقل غلظت مهار كننده از رشد آنتي بيوتيك هاي اگزاسيلين، ونكومايسين و جنتامايسين به روش broth microdilution و حضور ژن هاي mecA و pvl به روش PCR تعيين گرديد. جهت انجام SCCmec و ccr تايپينگ از آزمون هاي multiplex-PCR استفاده شد و حضور ژن هاي مقاومت نسبت به آمينوگليكوزيدها نشان داده شد. يافته ها در اين مطالعه 127 سويه( 1 / 22 %)استافيلوكوكوس اورئوس نسبت به متيسيلين و سفوكسيتين مقاومت نشان دادند و واجد ژن mecA بودند. بالاترين ميزان مقاومت نسبت به پني سيلين( 100 %)، اريترومايسين( 91 %)، سيپروفلوكساسين( 90 %)، كانامايسين (86 %)، توبرامايسين( 84 %)و كليندامايسين( 81 %)مشاهده شد و 60 % سويه ها نيز نسبت به جنتامايسين مقاوم بودند. همچنين تماي سويه ها نسبت به ونكومايسين، لينزولايد و كينوپريستين دالفوپريستين حساس بودند. سي و شش و - 32 درصد سويه ها از مقاومت بالايي) MIC بيش از 512 ميكرگرم در ميلي ليتر(نسبت به اگزاسيلين و جنتامايسين برخوردار بودند. SCCmec تايپ III و ccr تايپ 3 غالب ترين تايپ ها در ميان سويه ها بودند. فراواني ژنهاي aac(6’)-Ie+aph(2’)، ant(6)-Ia، an (4’)-Ia و aph(3’)-IIIa به ترتيب 77، % 55، % 50 % و 26 % بود. حضور ژن pvl تنها محدود به سويه هاي MRSA اكتسابي از جامعه) CA-MRSA (بود. نتيجه گيري نتايج حاصل از اين مطالعه نشان دهنده شيوع سويه هاي MRSA مقاوم به آمينوگليكوزيدها در بيمارستانهاي شهر تهران است. اين سويه ها كه از مقاومت بالايي نسبت به ساير آنتي بيوتيك ها نيز برخوردار هستند واجد SCCmec تايپ III ميباشند كه نشان دهنده ماهيت بيمارستاني اين سويه ها است. همچنين ظهور سويه هاي SCCmec تايپ IV واجد حساسيت بالا نسبت به تمامي آنتي بيوتيك ها به استثناي پني سيلين كه مستعد كسب مقاومت نسبت به عوامل ضد ميكروبي هستند يك هشدار براي سيستم بهداشتي كشور است.

Background an‎d Objective Meticillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) now is well documented as a nosocomial pathogen causing a variety of infections in human. Aminoglycosides are a class of bactericidal antibiotics which play an important role in treatment of staphylococcal infections. The aim of this study was to illustrate the phenotypic and genotypic resistance to aminoglycosides among MRSA strains isolated from 2 hospitals in Tehran, during 2011 and 2012. Materials an‎d Methods During a year, a total of 575 strains of S. aureus were collected and analyzed further. Resistance of strains to ozacillin and cefoxitin was determined using disk diffusion method in accordance with guidelines of CLSI. MRSA strains were collected and susceptibility of strains to 15 different antibiotics was determined. Minimum inhibitory concentrations (MICs) of oxacillin, vancomycin and gentamicin were evaluated using broth microdilution assay, and presence of mecA and pvl gene was showed by PCR method. For SCCmecand ccr typing, multiplex-PCR assays were employed and the genes encoding aminoglycoside modifying enzymes were detected. Results In this study, 127 strains were resistant to oxacillin and cefoxitin and also harbored mecAgene. The highest resistance was to penicillin (100%), erythromycin (91%), ciprofloxacin (90%), kanamycin (86%), tobramycin (84%) and clindamycin (81%) and also, 60% of strains were gentamicin resistant. On the other hand, all isolates showed susceptibility to vancomycin, lynezolid and quinupristin–dalfopristin. Thirty six and 32% of MRSA strains were resistant to high level of oxacilin and gentamicin (MIC≥ 512 μ g/ml). SCCmec type III and type 3 ccr were the dominant types among MRSA strains. the frequency of aac(6’)-Ie+aph(2’), ant(6)-Ia, ant(4’)-Ia and aph(3’)-IIIa, were detected successfully in 77%, 55%, 50% and 26% of strains. Moreover, the presence of pvl gene was limited to community acquired MRSA strains. Conclusion Our findings illustrated the presence of aminoglycoside resistant strains of MRSA in hospitals in Tehran. These strains also showed high level resistance to other antibiotics and harbored SCCmec type III, indicating their hospital origin. Moreover, emergence of MRSA strains with high susceptibility to all classes of antibiotics, except for penicillin, are able to acquire antibiotic resistance genes, is an urgent for public health.