مدل برنامه ريزي قطعي توسعه ظرفيت پالايشگاه هاي توليد بيواتانول سوختي در ايران

هدف اين مقاله، تعيين مدلي براي توسعه ظرفيت پالايشگاه­هاي توليد بيواتانول ايران است. به دليل متغير بودن وضعيت آب و هوايي، در ميزان مواد اوليه نااطميناني وجود دارد، بنابراين يك مدل برنامه­ريزي قطعي برپايه احتمالات پيشنهاد مي­شود. مدل برنامه­ريزي قطعي خطي براي يك دوره و در چارچوب حداقل­سازي هزينه ­هاي عرضه­كننده سوخت ارائه گرديده است. مدلي كه اين نوشتار براي توسعه ظرفيت پالايشگاه­هاي مورد بررسي ارائه مي­دهد در واقع به گونه­اي است كه هزينه­هاي ناشي از عرضه سوخت (بنزين و اتانول سوختي) توسط عرضه­كننده را به حداقل مي­رساند. نتايج حاكي از آن است كه توسعه ظرفيت پالايشگاه­هاي مورد بررسي منجر به كاهش هزينه هاي عرضه كننده سوخت به ميزان تقريبي 6 ميليارد ريال مي­گردد.