عوامل اجتماعي و خانوادگي موثر بر گرايش به سرقت (مورد مطالعه زندان مركزي اصفهان)

در اين تحقيق سعي مي‌شود كه عوامل موثر بر گرايش به سرقت از ديدگاه اجتماعي و خانوادگي مد نظر قرار گيرد. روش تحقيق پيمايشي و ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه است. جامعه آماري زندانيان سارق زندان مركزي اصفهان كه تقريبا 2349 است. تعداد نمونه محاسبه شده 330 نفر كه به صورت نمونه گيري تصادفي انتخاب گرديد. براي چارچوب نظري ضمن مطالعه مقدماتي، تلفيقي از نظريه‌هاي: دوركيم، ويليام گود، ساترلند، نظريه تضاد، مرتن و هيرشي انتخاب شد كه نظريه غالب را مي‌توان نظريه هيرشي بيان نمود. نتايج تحقيق بر اساس ضريب همبستگي حاكي از آن است كه بين متغيرهاي مستفل اصلي شامل: پيوند اجتماعي، وضعيت خانوادگي، ويژگيهاي گروه دوستان، علاقه به كسب درآمد از طريق نامناسب (غير متعارف) با متغير وابسته يعني اقدام به سرقت رابطه معناداري وجود دارد. همچنين بين متغيرهاي مستفل فرعي شامل: دلبستگي فرد به خانواده و...، مشغوليت و كار مناسب، اعتقاد به انجام هنجارها و قوانين اجتماعي، وجود شكست و ناكامي در دوران زندگي، دوستي‌هاي غير متعارف، دوستي و رابطه با مال خر، راحت طلبي و خود شيفتگي با گرايش به سرقت رابطه معناداري وجود دارد. در ضمن بين متغيرهاي مستفل فرعي شامل: تعهد اجتماعي خانواده نابسامان با اقدام به سرقت همبستگي (رابطه) معناداري وجود ندارد. طبق نتايج بدست آمده از رگرسيون چند متغيره مجذورات R تعديل شده (ضريب تعيين تعديل شده) برابر 147/0 است كه نشان مي­دهد متغيرهاي مستقل توانايي 7/14 درصد تغييرات متغير وابسته (اقدام به سرقت) را دارا هستند.