عنوان مقاله :
وضعيت اپيدميولوژيك ليشمانيوز در ايران از سال 1362 لغايت 1392
عنوان به زبان ديگر :
Epidemiological status of leishmaniasis in Iran 1362-1392
پديد آورندگان :
شيرزادي، محمدرضا وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي - مركز مديريت بيماري هاي واگير , بنكدار اصفهاني، شيرين وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي - مركز مديريت بيماري هاي واگير , محبعلي، مهدي دانشگاه تهران - دانشكده بهداشت - گروه انگل شناسي , يعقوبي ارشادي، محمدرضا دانشگاه تهران - دانشكده بهداشت - گروه حشره شناسي و مبارزه با ناقلين , قراچورلو، فرانك وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي - مركز مديريت بيماري هاي واگير , رضوي، محمدرضا انستيتو پاستور ايران - بخش انگل شناسي , Jose A، Ruiz Postigo سازمان جهاني بهداشت، قاهره - دفتر منطقه شرق مديترانه
كليدواژه :
سالك , ليشمانيا ماژور , ليشمانيا تروپيكا , ليشمانيا اينفنتوم , ايران
چكيده فارسي :
سابقه و هدف : ليشمانيوز از بيماري هاي آندميك در ايران است ، سه شكل باليني ليشمانيوز شامل ليشمانيوز جلدي روستايي ( قابل انتقال از حيوان به انسان) ، ليشمانيوز جلدي شهري ( قابل انتقال از انسان به انسان ) و ليشمانيوز احشايي (قابل انتقال از حيوان به انسان )در ايران سابقه طولاني دارد. هدف اين مطالعه نشان دادن وضعيت اپيدميولوژيك بيماري از سال 1362لغايت 1392مي باشد. روش كار: اين مطالعه به صورت مقطعي و گذشته نگر بر اساس داده ها و اطلاعات نظام مراقبت ليشمانيوز در كشور و تجزيه و تحليل اطلاعات در نرم افزار Excel 2007انجام شده است.اطلاعات موجود از همه شهرستان هاي كشور جمع آوري شده است . يافته ها : كل موارد ليشمانيوز در اين دوره زماني 569164مورد بوده كه در اين مدت ليشمانيوز جلدي ( سالك ) شامل 566532مورد (99/5 درصد موارد ) با متوسط سالانه 18884ومتوسط ميزان بروز 32مورد در صدهزار نفر بوده است. ليشمانيوز احشايي قابل انتقال از حيوان به انسان شامل 2632مورد ( 0/5درصد) با متوسط سالانه 175/4مورد و متوسط ميزان بروز سالانه 0/18در صدهزار نفر جمعيت بوده است. نتيجه گيري : موارد سالك و كالا آزار به دليل انجام سياست هاي كنترلي در طي سال هاي اخير قبل از مطالعه كاهش يافته است .
چكيده لاتين :
Background and Objective
Leishmaniasis (L) has a long history in Iran with three types including: Zoonotic Cutaneous Leishmaniasis (ZCL), Anthroponotic Cutaneous Leishmaniasis (ACL) and Zoonotic Visceral Leishmaniasis (ZVL). This study aimed at epidemiological features of disease from1983 until 2012.
Materials and Methods
A retrospective cross-sectional study was conducted by using leishmaniasis surveillance data and analyzed in Excel software.
Results
Leishmaniasis cases in Iran from 1983 to 2012 are 569164. Cutaneous Leishmaniasis cases are 566532 (99.5%), with annual average 18884 cases and the annual average incidence rate is 32 per 100,000 populations. ZVL cases are 2632(0.5%), with annual average 175.4 cases and the annual average incidence rate is 0.18 per 100,000 populations, this data have been recorded from all districts in the country. Conclusion
CL and ZVL have decreased through used by control measures in recent years.
عنوان نشريه :
بيماري هاي عفوني و گرمسيري ايران
