پرهاي گمشده سيمرغ / داستان حيرت انگيز تكامل پرواز در پرندگان

توصيف آركئوپتريكس در سال 1841 چنان تاثيرگذار بود كه داروين در ويرايش چهارم كتاب خواستگاه گونه ها» از آن نام برد و به ويژگي هاي مهمي اشاره كرد كه آركئوپتريكس را به حلقه گمشده ميان خزندگان و پرندگان تبديل مي كنند اين مرغ غريب با دمي دراز كه در هر بند آن جفتي پر روئيده و بال هايي آراسته به دو ناخن آزاد {از هم} در الواح آهكي سولن هافن پيدا شده است. قويا هيچ كشف متاخر ديگري جنين به قوت نشان نمي دهد كه پيش از اين چه اندازه اندك درباره باشندگان سابق زمين مي دانستيم. (داروين خاستگاه گونه ها، 1866، ص367) اكنون مدتها از آن زمان مي گذرد اطلاعات بسيار زيادي درباره باشندگان سابق زمينه به خصوصي نياكان پرندگان به دست آمده است اما هنوز هم كل اين اطلاعات چيزي نيست جز نقاطي كه بايد به هم متصل شوند. گرچه اين نقاط ماهيتي حقيقي و عيني دارند، خطوطي كه ميان نقاط يافت شده رسم خواهيم كرد. فرضيات و نظرياتي در علم تجربي هستند كه بايد با نگاهي ابطال گرا و سنجش گرانه مورد قضاوت قرار گيرند مثلا فرضياتي براي پاسخ به اين پرسش ها كه نخستين بار پرواز چگونه تكامل يافته پرها براي پرواز تكامل يافتند يا پرواز معلول تكامل پرها بود؟ نخستين پرندگان از زمين به هوا مي پريدند يا از شاخه هاي درختان؟ شايد هرگز نتوانيم قطعا اين فرضيات و نظريات را قبول يا رد كنيم اما با كشف سنگواره هاي بيشتر و پيوسته تر شدن نقاط شناخته شده به حقيقت اندكي نزديك تر مي شويم.