تاثير رژيم كنترل تسليحات هسته اي و خلع سلاح بر امنيت ملي و توان بازدارندگي (مطالعه موردي ايران)

با پيدايش و كشف انرژي هسته اي، مناسبات بين المللي كه از قرون گذشته در چارچوب سنتي جنگ و صلح تعريف ميگرديد، وارد عرصه جديدي شد و بالطبع با توجه به اينكه مناسبات بين المللي، با نظر به رشد روز افزون تكنولوژي، ارتباطات، وابستگي متقابل و اخيرا با توجه به غالب شدن گفتمان جهاني شدن بر عرصه نظام بينالملل، ضرورت قانونمندي، نظام مندي و نهادينگي تعاملات بينالملل و در واقع ايجاد اصول، هنجارها، قواعد و رويههاي تلاقي دهنده علايق بازيگران، كه به نوعي اساس و شالوده رژيمهاي بينالمللي ميباشند را آشكار ساخته است، لذا نهادينه شدن و قانونمندي در مهمترين عرصه و بعد نظام بينالملل كه همانا بعد امنيتي آن بوده و بارزترين وجه آن امنيت هستهاي ميباشد را آشكار ساخته است. در مقالۀ پيشرو رژيمهاي كنترل تسليحات هسته اي و خلع سلاح چگونه بر امنيت » به طور كلي با طرح اين پرسش كه به معرفي و بررسي رژيمهاي كنترل تسليحات هسته اي و خلع «؟ جمهوري اسلامي ايران تأثير ميگذارد سلاح از ابتداي شكلگيري آن ميپردازيم و در ارتباط با آن الزامات امنيتي ايران را بررسي ميكنيم. هدف از نوشتار فرارو آن است كه چگونگي تأثير رژيم كنترل تسليحات هستهاي را بر امنيت ملي ايران و نيز چالش- هاي ايران در ارتباط با رژيم ياد شده آشكار نماييم. روش اين نگاشته توصيفي – تحليلي ميباشد و نتايج پژوهش حاكي از آن است كه رژيم كنترل تسليحات هسته اي با ماهيتي سياسي در پي تأثيرگذاري جهاني است. اين رژيم امنيتي بر امنيت جمهوري اسلامي ايران تأثير گذاشته و بازدارندگي (حتي بازدارندگي موشكي) ايران را، كه تكيه گاه اصلي امنيت ملي كشور است، را ميتواند با مشكل مواجه سازد.