عنوان مقاله :
تاثير تمرينات هوازي و مقاومتي برسطح فاكتورهاي خوني GDF-15 در بيماران ديابتي نوع يك
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Aerobic and Resistance Training on GDF-15 Levels in Patients with Type 1 Diabetes
پديد آورندگان :
مقدسي، يوسف دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران , غزاليان، فرشاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران , عابديان كناري، سعيد دانشگاه علوم پزشكي مازندران , ابراهيم، خسرو دانشگاه شهيد بهشتي تهران , عابدنطنزي، حسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران
كليدواژه :
ديابت نوع يك , پروتئين GDF15 , تمرينات هوازي و مقاومتي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: افزايش شيوع ديابت در جهان و عوارض آن از جمله مشكلات قلبي عروقي موجب افزايش هزينه‌هاي درماني مي‌شود،كه با يك برنامه‌ريزي صحيح جهت تغيير عادات زندگي و با انجام ورزش مناسب مي‌توان موجب كاهش هزينه‌ها و عوارض آن شد. مطالعه حاضر تاثير تمرينات هوازي و مقاومتي برسطح خوني GDF-15بيماران ديابتي نوع يك را به عنوان يك نشانگر محافظتي برسلول‌هاي قلبي عروقي، مورد بررسي قرارداد.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي كه در سال 1398 انجام شد، 32 بيمارمبتلا به ديابت نوع يك دردو گروه تمرينات ورزشي هوازي و مقاومتي وارد مطالعه شدند. سطوح سرمي GDF15 در همه بيماران قبل و بعد از تمرين ورزشي اندازه‌گيري شد. اطلاعات با آزمون‌هاي من ويتني، بوتسترپ ودر SPSS بررسي شد.
يافته‌ها: در اين مطالعه، افزايش سطح GDF-15 بعد از انجام تمرينات ورزشي، نسبت به قبل از تمرينات معني‌دار بود (0/05> P) واندازه اثر (Effect size) 15 درصد بود. همچنين افزايش سطح GDF-15 بعد از تمرينات در گروه هوازي معني‌دار بود (0/05> P).
استنتاج: ارتباط مثبتي ميان تمرينات ورزشي با سطح GDF15 در بيماران ديابتي نوع يك وجود دارد كه اين ارتباط در گروه تمرينات هوازي بيش‌تر ديده مي‌شود.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Increasing prevalence of diabetes and its complications, including
cardiovascular problems increase the cost of health care which could be diminished with proper planning
to change lifestyle. The present study investigated the effect of aerobic and resistance trainings on blood
GDF15 level as a protective marker on cardiovascular cells in patients with type 1 diabetes.
Materials and methods: In this quasi-experimental study, 32 patients with type 1 diabetes were
divided into aerobic training group and resistance exercise training group. Serum GDF15 levels were
measured in all patients before and after the exercises. Data were analyzed using Mann-Whitney and
Bootstrap in SPSS.
Results: In this study, the GDF-15 levels significantly increased after the exercises (P <0.05) and
the effect size was 15%. The GDF-15 levels were found to be significantly higher in aerobic training
group than resistance exercise training group (P <0.05).
Conclusion: There is a positive relationship between exercise and GDF15 level in type 1
diabetic patients which is more significant in aerobic training group.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
