ميرزا عبدالغفار نجم الدوله در دو راهه سياست هاي كنترل و توسعه جمعيتي ايران عصر ناصري (مطالعه موردي: سرشماري دارالخلافه تهران)

Mirza Abdul Ghaffar, Najm al-Dawlah, between the two strategies of the control demographic or demographic development of Iran, during the reign of Naser al-Din Shah(Case Study: the Census of Dar Al-Khalafeh of Tehran

جمعيت شناسي تاريخي رشته اي از علم تاريخ است كه هدف آن شناخت پديده هاي جمعيتي و خصايص و تحولات آن ها در زمان هاي گذشته است. محققان چه از راه روشن كردن تاريخ جمعيتي خانواده ها و چه از طريق بررسي منظم اطلاعات جمعيتي موجود توانسته اند گذشتۀ جمعيت ها را روشن تر سازند و آثار و نتايج وقايعي چون جنگ ها، بيماريهاي همه گير و قحطي را در جوامع مختلف بهتر بشناسند و به اين ترتيب به كمك اعداد و ارقام، تصوير گذشته ها را به صورت دقيق ترسيم كنند. مسأله اساسي تحقيق حاضر اين پرسش اساسي است كه چرا ميرزا عبدالغفار نجم الدوله در چالش ميان سياست هاي كنترل و توسعه جمعيتي ايران عصر ناصري، نظريه عدم افزايش جمعيت را پذيرفت؟ فرضيه تحقيق حاضر اين است كه عبدالغفار به تأسي از رويكرد گروهي از انديشمندان غربي كه به ايجاد توازن ميان جمعيت و پاسخ گويي طبيعت به نيازهاي انساني باور داشتند، با سياست افزايش جمعيت مخالف بوده است.

فاقد چكيده لاتين