هنر تعزيه در عصر ناصري با تكيه بر سفرنامههاي خارجي

Taezieh art in Nasser al_din Shah Qajar era by emphasis on foreign explorer's notes

تعزيه به عنوان نمادي شيعي – ايراني است كه در باره واقعه كربلا و كشته شدن حسين بن علي (ع) و ديگر مصائب اهل بيت به دست افرادي كه هريك نقشي از شخصيت هاي اصلي را بر دوش دارند نشان مي دهد .ناصرالدين شاه كه سخت خود را شيفته معصومين بويژه امام حسين (ع) نشان مي داد بيشتر از شاهان ديگر قاجار خود را پايبند به عزاداري عاشورا مي دانست و در اجراي آن ذوق واهتمام زيادي نشان مي داد اين هنر در عهد ناصري رواج چشمگيري يافت و همين امر سبب جلب توجه بسياري از سياحان خارجي شد، كه هريك برداشتي از آن داشتند. مقاله حاضر به شيوه ي كتابخانه اي و مراجعه به سفرنامه هاي خارجي با روش توصيفي – تحليلي به بررسي ديدگاه سفرنامه نويسان خارجي به نمايش تعزيه پرداخته است. در يك نگاه كلي نتيجه ي اين پژوهش بيانگر آن است كه بسياري از سفرنامه نويسان خارجي برداشتي سطحي داشته و به درك درستي از واقعيت تعزيه و علت جايگاه آن نزد ايرانيان نرسيدند و نگاه اروپا محور آنان مانع از درك عميق فرهنگ ايراني - اسلامي شده است

Ta'zieh is a Shia_Iranian symbol that shows the event of Karbala and martyrdom of Hussein ibn Ali and other suffering of Ahl al_beit which is shown by the people who play the role of each major characters. Nasser al_din Shah, who showed himself as a real charmed person to Ahl al_beit, particularly Imam Hussein, was insisting to holding the Ashura mourning much more than other Qajar kings and showed too much eagerness in this regard. This art which had been widespread in Nasser al_din Shah Qajar era significantly, attracted lots of explorer who had a different understanding of it. This article has been compiled by a library method by referring to the foreign explorer's notes regarding to the Ta'zieh. In a general view, this article will conclude that lots of foreign explorer notes are not as precise as they should be and they could not have a sufficient understanding of the reality of Ta'zieh among Iranians and their European viewpoint prevented them to have a deep understanding from Iranian_Islamic culture