اثر تقويت عضلات ابداكتور و چرخاننده هاي خارجي مفصل ران بر درد، قدرت و كينماتيك اندام تحتاني مبتلايان به درد كشككي راني

مقدمه و اهداف هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير تقويت عضلات ابداكتور و چرخاننده ­هاي خارجي مفصل ران بر درد، قدرت عضلات ران و كينماتيك اندام تحتاني در مبتلايان به درد كشككي راني و مقايسه اثر اين تمرينات در زنان و مردان مي­باشد. مواد و روش ­ها 35 فرد مبتلا به درد كشككي راني به صورت تصادفي در چهار گروه زن و مرد تجربي و زن و مرد شاهد جاي گرفتند. گروه ­هاي تجربي به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرينات تقويتي عضلات ابداكتور و چرخاننده ­هاي خارجي مفصل ران با استفاده از تراباند را دريافت كردند. بر گروه­ هاي شاهد هيچ ­گونه مداخله تمريني اعمال نشد؛ اين گروه ­ها جهت مطالعه اثر متغير مستقل در گروه ­هاي تجربي با گروه­هاي تجربي مقايسه گرديدند. درد توسط مقياس ديداري درد، قدرت عضلات مفصل ران توسط دينامومتر دستي و كينماتيك اندام تحتاني با استفاده از تحليل ويدئويي قبل و بعد از مداخله بررسي گرديد. نمونه­ ها شامل افراد مبتلا به درد كشككي راني بودند كه درد در هر دو و يا يك زانو داشتند؛ در صورت دوطرف بودن درد، تمرينات به صورت دوطرفه و بر هر دو اندام تحتاني انجام مي­گرفت، اما اندازه­ گيري­ ها فقط از اندام تحتاني كه بيشتر درد داشت، صورت مي­ پذيرفت. در صورت مساوي بودن درد در هر دو زانو، داده ­ها فقط از اندام تحتاني برتر جمع ­آوري مي­ گرديد. جهت تجزيه­ و تحليل آماري از تحليل واريانس براي اندازه ­هاي مكرر از نرم ­افزار SPSS استفاده گرديد. يافته­ها يافته­هاي تحقيق حاضر نشان داد كه پس از مداخله، در گروه­هاي تجربي درد كاهش يافت (0/000=P) و قدرت عضلات ابداكتور (در زنان 0/000=P و در مردان 0/03=P) و عضلات چرخاننده­هاي خارجي (در زنان 0/024=P و در مردان 0/000=P) افزايش يافت. بهبود قابل ملاحظه­اي در والگوس ديناميك زانو در اسكات يك­پايي (در زنان 0/018=P و در مردان 0/017=P) و ميزان افتادگي لگن سمت مقابل در پايين آمدن از پله تنها در زنان (0/04=P) در گروه تجربي مشاهده شد. هيچ­گونه تفاوت قابل توجهي در ميزان اثر تمرينات بين مردان و زنان مشاهده نگرديد (0/05

Background and Aims: The aim of the current study was to investigate the effect of hip abductor and external rotator muscles strengthening exercises on pain, muscle strength, and lower extremity kinematics in people with patellofemoral pain (PFP). Materials and Methods: A total of 35 patients with PFP were randomly assigned into exercise and control groups. The exercise group received abductor and external rotator strengthening exercises with thera-band 3 times per week for 12 weeks. The control groups did not receive any training intervention. Then, the two groups were compared to study the effect of independent variable on the experimental group. Pain (VAS), hip muscle strength (handheld dynamometer), and lower extremity kinematics (video analysis) were assessed at baseline and post-intervention. Participants included patients with bilateral or unilateral patellofemoral pain; if pain was bilateral, exercises were performed bilaterally on both lower extremities but measurements were performed only on the lower extremity which was more painful; whenever the pain in both knees was equal, data were collected only from the superior lower extremity. Repeated measures ANOVA was applied using SPSS to assess the effects of the exercises on measured variables. Results: Pain decreased significantly in exercise group from baseline to post-intervention (P=0.000). Hip abductor muscles strength (women, P=0.000 and men, P=0.003) and external rotator muscles strength (women, P=0.024 and men, P=0.000) increased significantly in exercise group after 12 weeks of strengthening program. There was a significant improvement in dynamic knee valgus during single-legged squat (women, P=0.018 and men, P=0.017) and contralateral pelvic drop during stair descending just in women (P=0.04) in exercise group. There were no significant differences between men and women in the effect of exercises on the variables studied (P>0.05). Conclusion: According to the results, hip strengthening can decrease pain, increase muscle strength, and change kinematics in the frontal plane movement patterns of the lower extremity, which can possibly be the mechanism of effect of this intervention on PFP symptoms. According to findings of the present study, it might be concluded that gender-specific rehabilitation program is not needed in patients with PFP.