مبناي مشروعيت در حكومت اسلامي از منظر نهج البلاغه

The basis of legitimacy in the Islamic state from the point of view of the Nahj al-Balagh

اميرالمؤمنين علي (ع)، خود و اهل بيت رسول اكرم (ص) را أحق بر مردم نسبت به امر خلافت و ولايت، مي داند و در موارد بسياري در كتاب شريف نهج البلاغه از غصب حق خويش گلايه كرده اند. شِكوه و اعتراض حضرت علي (ع) را ميتوان با سه شاخص مهمِ «فلسفه سياسي»، «جامعه شناسي سياسي» و «شايسته سالاري» شناخت. اين شاخصه ها در طول يكديگر قرار دارند به اين معني كه لازمه ي ثبات حكومت، مشروعيت الهي رهبر است. ولي در تحقق عملي حاكميت، حضور و انتخاب مردم نيز لازم است. با توجه به اهميت موضوع انتخاب رهبر و ديدگاه هاي مختلفي كه در اين باب در فرق اسلامي مطرح شده است، پژوهشي در اين زمينه صورت گرفته است. يافته هاي اين مقاله كه براساس روش توصيفي-تحليلي و منابع كتابخانه اي بدست آمده نشان دهنده آن است كه ولايت رهبران اسلامي، در حقيقت نص الهي شناخته مي شود؛ به عبارت ديگر ولايت در اصل از آنِ خداوند است و او ولايت را به نصب خاص خود، كه پيامبر اكرم (ص) و امامان معصوم (ع) هستند، واگذار كرده است و در زمان غيبت حضرت ولي عصر (عج) به نصب عامِ ايشان، كه فقيه جامع الشرايط باشد، واگذار شده است. مشروعيت و دموكراسي در فلسفه سياسي غرب و اسلام، هم از نظر ماهيت و هم از نظر نگرش متفاوت است: در اسلام مشروعيت از ناحيه خداوند و مقبوليت جنبه مردمي دارد و دموكراسى، به مثابه روش است اما در فلسفه سياسي غرب، مشروعيت همان مقبوليت است و دموكراسى ارزش محسوب ميشود

Amir al-Mu'minin Ali (PBUH), himself and Ahlul-Bayt Rasul Akram (PBUH), refer to the people about the caliphate and the province, and, in many cases, in the honorable book of Nahj-ol-Balaghah, have been accused of usurping their rights. The glories and protestations of Ali (as) can be identified with three important indicators of "political philosophy", "political sociology" and "meritocracy." These attributes are along each other, meaning that the stability of the state is the divine legitimacy of the leader. However, in the realization of the rule of law, the presence and selection of people is also necessary. Considering the importance of the choice of the leader and the different views expressed in this regard in the Islamic discourse, a research has been done in this regard. The findings of this paper, which are based on the descriptive-analytical method and the library sources, indicate that the province of Islamic leaders is in fact a divine religion; in other words, the Provincial is originally from that God, and he is the province for his own installation, Who is the Prophet of Islam (PBUH) and the infallible Imams (AS), and has been given over to the general assembly of the Prophet (s) during the time of the absence of the Prophet (s) to become a comprehensive jurisprudent. Legitimacy and democracy in Western political philosophy and Islam are both different in nature and in terms of attitudes: in Islam, legitimacy is from God and popularity is popular, and democracy is a method, but in Western political philosophy, the legitimacy of the same is acceptable. an‎d democracy is worthy