مقايسه اثر بخشي روش آموزش حل مسئله و آموزش مشاركتي با روش آموزش معمول بر مهارت باليني، اضطراب و رضايتمندي دانشجويان پرستاري در بخش مراقبت هاي ويژه

Comparison Effectiveness of Problem Solving and ParticipatoryTeaching Methods by current method on Clinical ability, Anxiety, and Satisfaction of Nursing Students in the ICU Ward

مقدمه: با توجه به اينكه علم پرستاري قرين با عملكرد باليني حرفه اي و تبحر باليني مي باشد و محيط بالين، محيطي سرشار از تغييرات استرس زا است، مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثر بخشي روش آموزش حل مسئله و آموزش مشاركت باليني با روش آموزش معمول بر مهارت هاي باليني، اضطراب و رضايتمندي دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد گنبد كاووس انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است و جامعه پژوهش حاضر شامل كليه دانشجويان پرستاري دانشگاه هاي آزاد گنبد، علي آباد و گرگان بودند كه 90 نفر از بين آنها به روش تصادفي بلوك بندي ثابت در 3 گروه 30 نفره آموزش مشاركتي، آموزش حل مسئله و آموزش معمول قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل: چك ليست داپس، پرسشنامه بررسي حيطه شناختي ، پرسشنامه اضطراب اشپيل برگر و پرسشنامه بررسي رضايتمندي VAS بودند. جهت سنجش اختلاف ميانگين نمرات مهارت باليني افراد مورد مطالعه، قبل از آموزش و بعد از آموزش از آزمون t زوجي و جهت مقايسه شدت اضطراب آشكار و پنهان از آزمون كاي اسكوئر و همچنين جهت آناليز نمرات حاكي از رضايتمندي دانشجويان ازآزمون آناليز واريانس گروه ها استفاده گرديد. يافته ها: در رابطه با مهارت باليني دانشجويان در روش مشاركتي اختلاف معنا داري بين ميانگين نمرات قبل و بعد از مداخله مشهود بود. روش حل مسئله هم اين اختلاف معنا را قبل و بعد از مداخله نشان مي دهد (0/001>p). در آموزش معمول اختلاف نمرات كسب شده در مقايسه با دو روش آموزشي قابل مقايسه نيست (0/001>p). در حيطه اضطراب آشكار و نهان روش هاي آموزش مشاركتي و حل مسئله در مقايسه با آموزش معمول اختلاف معنا داري قبل و بعد از مداخله مشهود بود (0/05>p ). در حيطه رضايتمندي نيز اختلاف معنا داري در بين روش هاي حل مسئله و مشاركتي در مقايسه با روش معمول مشهود بود (0/001>p) نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه روش آموزش مشاركتي و حل مسئله با ارتقاء مهارت باليني ، كاهش اضطراب و استرس محيط بالين و نيز افزايش رضايتمندي فعاليت در شرايط سخت، روش مناسبي تلقي گردد.. بنابراين پيشنهاد مي شود در آموزش دانشجويان پرستاري در بخش ويژه از رويكردهاي آموزشي مشاركتي و حل مسئله استفاده شود

Introduction: Considering the fact that nursing science is associated with a professional clinical practice and skill and that the clinical environment is full of stress, the present study aimed to compare the effectiveness of problem solving training and participatory training with conventional training on clinical skills, anxiety and satisfaction in nursing students of Gonbad Kavous Azad University. Methods: The present research was a quasi-experimental study with the pretest-posttest control group design. The study population included all nursing students of Gonbad, Aliabad and Gorgan Azad universities ninety of whom were divided into 3 groups of 30 participants by random blocking method: participatory training, problem solving training and conventional training. Data collection tools were: DOPS checklist, cognitive domain assessment questionnaire, Spielberger state-trait anxiety inventory, and Visual analogue Scale (VAS) questionnaire. Paired t-test was used to compare the mean scores of clinical skill before and after training, chisquare test was used to compare the level of obvious and hidden anxiety, and ANOVA test was used to analyze students' satisfaction scores. Results: There was a significant difference between the mean scores of clinical skills before and after the intervention in the participatory training (P< 0.001); this is also true for problem solving training (P < 0.001). In conventional training, the difference between the scores is not comparable with the two other training methods In the obvious and hidden domains of participatory and problem solving training in contrast conventional training were a significant difference between the mean score, before and after the intervention (P <0.05 ). In the satisfaction domain similarly in the participatory and problem solving training in contrast conventional training were a significant difference between the mean score, before and after the intervention (P < 0.001). Conclusions: The results of this study indicated that participatory training and problem solving training can be considered appropriate methods because of promoting clinical skills, reducing anxiety and stress in the clinical environment, and improving the satisfaction of difficult working conditions. Therefore, it is suggested. In relation to this study, two methods of participatory and problem solving in contrast with current method was done, from all Novel educational methods are using and comparison the results also using in all Nursing groups.