بررسي تطبيقي خودكارآمدي از ديدگاه قرآن و روان‌شناسي

خودكارآمدي يعني باورها يا قضاوت‌هاي فرد نسبت به توانايي‌هاي خود در انجام وظايف و مسئوليت‌ها. اين مفهوم، از جمله مفاهيمي است كه روان‌شناسان از راه مطالعۀ خصوصيات انسان و با مطالعات تجربي به آن دست يافته‌اند. در اين جستار، اين مفهوم از منظر قرآن بازخواني گرديده و به بررسي تطبيقي آن در قرآن و روان‌شناسي پرداخته شده است. با بررسي تمامي آيات قرآن كريم مشخص گرديد كه قرآن به باور انسان به توانايي‌هاي خود به عنوان يك اصل در مسير كمال توجه كرده و در آياتي، اين موضوع را مطرح كرده است. با مقايسه مفهوم خودكارآمدي در قرآن و روان‌شناسي مشخص گرديد كه در آيات قرآن علاوه بر آنچه در حوزه روان‌شناسي پيرامون خودكارآمدي آمده است، به منابع و عوامل ديگري پرداخته شده است.در پژوهش حاضر، منابع خودكارآمدي كه از منظر قرآن تأييد شده‌اند، در دو بخش آمده‌اند: 1ـ آياتي از قرآن كه منابع خودكارآمدي از ديدگاه روان‌شناسي را تأييد مي‌كنند، 2ـ منابع خودكارآمدي كه در قرآن به صورت اختصاصي بيان شده‌اند. در بخش ايجاد و شكل‌گيريِ خودكارآمدي نيز از منظر قرآن و روان‌شناسي تفاوت‌هايي وجود دارد.