اثر تغيير اقليم بر رشد اقتصادي ايران

شواهد نشان مي‌‌دهد در دهه‌‌هاي آينده، تغيير اقليم به‌‌ويژه كشورهاي درحال‌‌توسعه را با پيامدهاي زيان‌‌بار مواجه خواهد نمود. با توجه به اهميت پيامدهاي تغيير اقليم، اين مطالعه با هدف تحليل اثر اين پديده بر رشد اقتصادي ايران صورت گرفت. براي اين منظور از الگوي رشد نئوكلاسيك سولوسوان استفاده گرديد. به منظور دست‌‌يابي به هدف مطالعه از داده‌‌هاي سريزماني دوره 1395-1350 استفاده شد. متغير بيانگر تغيير اقليم در قالب تابع خسارت يا زيان در مدل رشد وارد شد كه در آن خسارت تابعي از درجه حرارت مي‌‌باشد. در مدل رشد افزون بر سرمايه فيزيكي انواع ديگر سرمايه شامل سرمايه انساني، اجتماعي و زيست‌‌محيطي نيز لحاظ شد. نتايج نشان داد در ازاء يك درجه سانتي گراد افزايش ميانگين دما، انتظار مي‌‌رود توليد به ميزان 65.6 درصد كاهش يابد. كشش توليد نسبت به سرمايه فيزيكي به‌‌عنوان مهم‌‌ترين متغير مساعدت‌‌كننده به توليد عمدتاً در حدود 0.16-0.08 محاسبه شد. دامنه متناظر براي سرمايه انساني 0.06-0.02 و براي سرمايه اجتماعي 0.08-0.03 به‌‌دست آمد، اما مساعدت سرمايه زيست‌‌محيطي چندان حايز اهميت نبود. اثر سرمايه‌‌گذاري خارجي بر رشد اقتصادي فاقد اهميت آماري بود اما اثر مثبت شاخص بازبودن تجارت احراز گرديد.