اينترلوكين 6 در سرم بيماران نارسايي كليه دياليزي با نارسايي شديد قلبي افزايش مي‌يابد

سابقه و هدف: نارسايي كليه از جمله معضل‌هاي مهم بهداشتي تلقي مي‌شود. ميانگين عمر بيماران دياليزي سه تا پنج سال است. شايع‌ترين دليل مرگ حوادث قلبي عروقي است. ريسك فاكتورهاي معمول بيماري‌هاي قلبي نظير ديابت و فشار خون به تنهايي توجيه كننده وجود ريسك بالاي اين قبيل حوادث در اين بيماران نيستند. نقش التهاب و افزايش فاكتورهاي التهابي بيش از ساير علل مطرح شده است. در اين ميان اينترلوكين 6 قوي‌ترين قدرت پروگنوستيك براي پيشگويي مرگ در بيماران دياليزي را دارد و به نوعي بهترين مولفه بيان التهاب زمينه‌اي ا‌ست. هدف از اين مطالعه يافتن ارتباط اينترلوكين 6 با يافته‌هاي اكو كارديو گرافي در بيماران دياليزي‌است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كه از نوع توصيفي است، 52 نفر بيمار بالغ (19 تا 80 سال) مبتلا به ESRD تحت دياليز با نمونه‌گيري غيرتصادفي آسان از نمونه‌هاي در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با چك ليست تهيه شد، كه حاوي متغيرهاي مورد بررسي شامل سن، جنسيت، مدت ابتلا و دليل زمينه‌اي نارسايي كليه و سابقه بيماري قلبي بود. اينترلوكين 6 با تكنيك اليزا تعيين شد. يافته‌هاي اكوكارديوگرافي شامل Ejection Fraction، قطر سپتوم بين بطني و قطر انتهاي دياستولي بطن چپ، همگي توسط يك نفر متخصص قلب با يك دستگاه اكوكارديوگرافي ثابت، در بيماران تعيين شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 23 آناليز شد. يافته‌ها: افراد دياليزي با نارسايي قلبي شديد نسبت به ديگر افراد دياليزي از سطوح IL6 بالاتري برخوردار بودند (P-Value 0.044). در ساير بررسي‌هاي انجام شده در اين مطالعه، ارتباط معناداري بين سطح سرمي اينترلوكين ۶ با قطر سپتوم بين بطني و قطر انتهاي دياستولي بطن چپ مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد IL-6 به عنوان فاكتوري مهم، نشان‌دهنده نارسايي شديد قلب و مرگ و مير بالا در بيماران دياليزي است. ارتباطي بين سطح اينترلوكين 6 و سپتوم بين بطني و قطر انتهاي دياستولي بطن چپ وجود ندارد.