فراواني اينتگرون كلاس I در ايزوله‌هاي مقاوم سودوموناس آئروژينوزا جدا شده از نمونه‌هاي باليني

سابقه و هدف: مقاومت دارويي سويه‌هاي سودوموناس آئروژينوزا به عنوان يك پاتوژن فرصت‌طلب مطرح است و فرآيند مديريت و درمان انواع عفونت‌هاي ناشي از آن به چالش مهمي تبديل شده است. هدف اين مطالعه بررسي فراواني اينتگرون كلاس I در ايزوله‌هاي مقاوم سودوموناس آئروژينوزا جدا شده از نمونه‌هاي باليني و محيطي است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي روي 101 نمونه از بيماران مبتلا به سيستيك فيبروزيس بستري در بخش اطفال و بيماران دچار عفونت سوختگي بستري انجام شد. نمونه سواب‌هاي گلو وزخم تهيه شد و با روش‌هاي متداول ميكروبي و بيوشيمايي تعيين هويت شدند. تست مقاومت آنتي بيوتيكي با روش ديسك ديفيوژن و بر اساس دستورالعمل CLSI انجام شد. DNA استخراج و براي ژن اينتگرون كلاس I PCR گذاشته شد. نتايج: از مجموع 101 سويه جدا شده از بيماران(37 نمونه سيستيك فيبروزيس و 64 نمونه سوختگي)، در مجموع نمونه ها بيشترين حساسيت به آنتي بيوتيك‌هاي كليسيتن 96.9درصد و اميكاسين و پپيراسيلين 83.8درصد و بيشترين مقاومت ايزوله‌ها به ترتيب به سفتي زوكسيم 100درصد و سفترياكسون 82.8درصد مشاهده شد. از مجموع سويه‌هاي جدا شده 18 ايزوله نسبت به ايمي پنم مقاومت كامل، هفت ايزوله مقاومت متوسط و 76 ايزوله حساسيت نشان دادند. نتايج نشان داد كه 50درصد از كل سويه‌ها، داراي مقاومت چندگانه بودند. نتايج PCR نشان داد كه از101 نمونه 59.4درصد (60نمونه) حاوي ژن اينتگرون كلاس يك بودند. اينتگرون كلاس يك به طور معناداري در سويه‌هاي مقاوم به اميكاسين، توبرمايسين، سيپروفلوكساسين و پيپراسيلين حضور داشت. نتيجه‌گيري: ميزان مقاومت سودوموناس آئروژينوزا نسبت به اغلب آنتي‌بيوتيك‌ها بخصوص آنتي‌بيوتيك‌هاي موثر به عنوان انتخاب آخر همانند كليسيتين، اميكاسين و ايميپنم به صورت نگران‌كننده‌اي در حال افزايش است.