بررسي شيوع سندرم متابوليك و عوامل مرتبط با آن در افراد مبتلا به RA مراجعه كننده به بخش روماتولوژي بيمارستان امام خميني از مهر ماه 1392تا مهر ماه 1393

آرتريت روماتوئيد يك بيماري التهابي مزمن است كه با ريسك ابتلا به بيماري هاي آترواسكلروتيك همراه است.بيماري هاي قلبي عروقي اصلي ترين علت مورتاليته در بيمارانRA است.در مطالعات گذشته شيوع بالاي سندرم متابوليك و اجزاي آن در بيماران مبتلا به RA نشان داده شده است . با شناخت عوامل خطر موثر بر شانس ابتلا به سندرم متابوليك مي توان از ميزان مورتاليته و موربيديته كارديو وسكولار در بيماران RA كاست. اين مطالعه به صورت مقطعي بر روي 200 فرد مبتلا به RA بر اساس طبقه بندي ACR ،از بيماراني كه به درمانگاه روماتولوژي بيمارستان امام خميني در تاريخ مهر 92 لغايت مهر 93 مراجعه كردند ، انجام شد. پيامد اصلي مورد مطالعه شيوع سندرم متابوليك بر اساس دو معيار فدراسيون بين المللي ديابت و نيز تعريف ايراني بود. پيامد هاي ثانويه مورد مطالعه شيوع اجزاي مختلف سندرم متابوليك و نيز همراهي متغير هاي مختلف دموگرافيك ، آنتروپومتريك ، آزمايشگاهي و داروهاي مصرفي بيماران RA، در شانس ابتلا به سندرم متابوليك بود. سندرم متابوليك با مصرف سيگار ارتباط معناداري داشت.از ميان دارو هاي مصرفي بيماران RA ، پردنيزولون(گلوكوكورتيكوئيدها) وآزاتيوپورين با افزايش معنادار شانس ابتلا به سندرم متابوليك همراهي داشت، و ارتباط معناداري ميان ابتلا به سندرم متابوليك و فاكتورهاي التهابي CRP ِ يا ESR ، anti CCP و RF يافت نشد. اما ميزان DRA در مبتلايان به سندرم متابوليك كمتر از ساير افراد بود. سندرم متابوليك شيوع بالايي در مبتلايان به RA دارد.توجه به عوامل خطر مسئول افزايش شانس ابتلا به سندرم متابوليك در اين جمعيت بالقوه پرخطر لازم است.