تحليل فضايي پارك‏ها و فضاهاي سبز شهري با استفاده از مدل كوپراس و GIS (مورد مطالعه: مناطق 22گانه شهر تهران)

فضاي سبز نماينده طبيعت در شهر است و به‏عنوان جزء ضروري و لاينفك پيكره يگانه شهرها در متابوليسم آن‏ها نقش اساسي را داراست و كمبود آن مي‏تواند اختلالات جدي در حيات شهرها به‏وجود آورد. با توجه به اهميت فضاي سبز در زندگي شهري امروزي، هدف از تحقيق حاضر بررسي كمّي فضاهاي سبز در مناطق 22گانه كلا‏ن‏شهر تهران است. نوع تحقيق كاربردي و روش آن توصيفي‏ تحليلي است. براي تجزيه و تحليل داده‏ها و اطلاعات از مدل كوپراس و روش‏هاي خودهمبستگي فضايي در Arc Gis استفاده شده است. يافته‏هاي حاصل از تحليل كوپراس نشان مي‏هد مناطق 12، 3، و 16 به‏ترتيب با بيشترين امتياز در جايگاه نخست و در مقابل مناطق 20، 14، و 13 با وضعيتي نامناسب‏تر در جايگاه آخر قرار گرفته‏اند. مقدار شاخص موران نيز 142/0 به‏دست آمده است كه با توجه به نزديكي به منفي يك نشان مي‏دهد نحوه توزيع فضاهاي سبز شهري به‏صورت تصادفي و بدون برنامه‏ريزي است. همچنين، نتايج k ريپلي نيز نشان داد فضاهاي سبز شهري در سطح مناطق به‏صورت پراكنده توزيع شده و با افزايش فاصله بين فضاهاي سبز شهري به‏صورت خوشه‏اي نزديك‏تر شده است. درمجموع، وضعيت شاخص‏ها و سرانه فضاي سبز شهري در مناطق 22‏گانه در وضعيت مطلوبي قرار ندارد. با اين‏ حال، با مقايسه‏اي كه انجام گرفته است برخي مناطق وضعيت بهتري نسبت به ديگر مناطق داشته‏اند.