كليدواژه :
DOC , كدورت , كلروفيل a , تهران پارس , تصفيه‌خانه آب
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: امروزه به دليل آلودگي منابع آب، تصفيه آب جايگاه مهمي در زندگي انسان دارد. لذا ارزيابي مداوم عملكرد تصفيه‌خانه‌هاي آب ضروري بوده تا براي ايجاد شرايط بهينه بتوان اين مواد را در داخل تصفيه خانه به حداقل رساند.
مواد و روش‌ها: در اين پژوهش مقطعي- توصيفي- تحليلي طي مدت 30 ماه، نمونه‌گيري از آب واحدهاي مختلف تصفيه خانه تهران پارس (پيش‌كلرزني، پولساتور، فيلتراسيون و كلرزني نهايي) انجام گرفت. به اين ترتيب كه در هر هفته يك روز را به صورت تصادفي انتخاب كرده، نمونه برداشت شد و pH، دماي آب، كدورت، DOC (كربن آلي محلول) و كلروفيل a نمونه‌ها اندازه‌گيري و ثبت شد.
يافته‌ها: ميانگين درصد حذف كدورت توسط واحدهاي پيش‌كلرزني، پولساتور، فيلتراسيون و كلرزني نهايي به ترتيب تقريبا برابر (1/74±9)، (0/77±39)، (0/23±44) و (1/74±4) درصد و راندمان كلي تصفيه‌خانه برابر 96 درصد بود. ميانگين غلظت DOC در آب خروجي از تصفيه‌خانه آب تهران‌پارس در فصل بهار، تابستان، پاييز و زمستان به ترتيب برابر (0/16±2/37)، (0/32±2/94)، (0/07±1/74) و (0/16±2/17) mg/L بود كه اين مقادير (به غير از مقدار DOC در فصل پاييز) بالاتر از حد مجاز توصيه شده (mg/L 2) است. غلظت كلروفيل a در آب ورودي به تصفيه‌خانه در فصل تابستان و بهار نسبت به دو فصل ديگر بالاتر بود.
استنتاج: تصفيه‌خانه آب تهران‌پارس راندمان قابل ملاحظه‌اي در كاهش ميزان كدورت آب دارد. فرآيندهاي پيش‌كلرزني و كلرزني نهايي بيش‌ترين اثر را بر كاهش غلظت DOC داشته كه به دليل ميل تركيبي بالاي تركيبات آلي با كلر و تشكيل تركيبات جانبي حاصل از گندزدايي است. بنابراين، پيش‌ازن‌زني به عنوان يك راهكار در جهت كاهش توليد اين تركيبات آلي خطرناك به جاي پيش‌كلرزني توصيه مي‌شود
چكيده لاتين :
Background and purpose: Water treatment is of great importance in human life, due to the
contamination of water resources. Therefore, continuous evaluation of the performance of water treatment
plants is necessary to minimize contamination within the treatment plant in order to create optimal
conditions.
Materials and methods: A cross-sectional descriptive analytic study was performed in
Tehranpars water treatment plant. Water samples were collected at different stages (Pre-chlorination,
Pulsator, Filtration and Post-chlorination) during 30 months. The samples were randomly taken one day
per week and pH, water temperature, turbidity, dissolved organic carbon (DOC), and chlorophyll a contents
were measured.
Results: Average turbidity removal in pre-chlorination, pulsator, filtration, and final chlorination
units were approximately (9%±1.74), (39%±0.77), (44% ±0.23), and (4%±0.1.74), respectively and the
overall efficiency of the treatment plant was 96%. The mean concentrations of DOC in effluent of
Tehranpars water treatment plant were 2.37±0.16, 2.94±0.32, 1.74±0.07, and 2.17±0.16 mg/L in spring,
summer, fall, and winter, respectively. Mean DOC values were higher than limits (2 mg/L) in all seasons
except fall. Chlorophyll a concentrations in water entering the treatment plant were higher in summer and
spring than other two seasons.
Conclusion: Tehranpars water treatment plant showed considerable efficiency in reducing water
turbidity. Pre-chlorination and final chlorination processes had the greatest effect on minimizing DOC
concentration due to the high affinity of organic compounds with chlorine and formation of disinfectant
by-products. Therefore, pre-ozonation is recommended as a solution to reduce the production of these
hazardous organic compounds rather than pre-chlorination.
