وضعيت وزن گيري اختصاصي سن بارداري براساس شاخص‌هاي انجمن پزشكي آمريكا در سه ماهه دوم و سوم بارداري و عوامل مرتبط با آن

زمينه و هدف: افزايش وزن مطلوب دوران بارداري، به عنوان شاخص مهم سلامت مادر و جنين از متغيرهاي قابل تعديل زيادي اثر مي پذيرد. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي وضعيت وزن گيري اختصاصي سن بارداري براساس شاخص هاي انجمن پزشكي آمريكا و تعيين عوامل مرتبط با آن انجام يافته است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تعداد 250 نفر از زنان باردار تحت پوشش مراكز بهداشتي درماني شهر تربت حيدريه در سال 1397 مورد بررسي قرار گرفتند. براي هر فرد وزن گيري اختصاصي سن بارداري محاسبه و براساس ميزان انحراف از شاخص‌هاي انجمن پزشكي آمريكا، افراد به سه دسته وزن گيري كم‌تر از حد، بهينه و بيش از حد تقسيم شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه مشخصات زمينه‌اي، پرسشنامه وزن‌گيري و مقياس روابط چندبعدي بدن بود. داده‌ها با آزمون‌هاي كاي‌اسكوئر، آناليز واريانس، كروسكال واليس و رگرسيون رتبه‌اي در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، 22% افراد وزن گيري كم‌تر از حد، 46.4% وزن گيري بهينه و 31.6% وزن گيري بيش از حد داشتند. وزن گيري اغلب افراد با شاخص توده بدني لاغر و نرمال در محدوده طبيعي (55.4%) و در اغلب افراد داراي اضافه وزن و چاق، در محدوده بيش‌تر از حد (به ترتيب 43.2% و 35.7%) قرار داشت. وضعيت وزن گيري با سن، تحصيلات، پاريتي، سابقه سقط، احساس زن و همسر وي نسبت به بارداري و خواسته بودن بارداري از منظر همسر ارتباط داشت (0.05 p). بعد از ورود متغيرهاي معنادار به مدل رگرسيون رتبه‌اي تنها نولي‌پاريتي قادر به پيش‌گويي وضعيت وزن گيري دوران بارداري بود (0.017=p). نتيجه‌گيري: مطلوب بودن وضعيت وزن گيري اغلب زنان باردار اين مطالعه ممكن است بازگوكننده تغذيه مناسب و كارآمد بودن مراقبت هاي بارداري در اين شهر باشد. شناسايي عوامل مرتبط با وزن گيري خارج از محدوده موجب افزايش كارايي مداخلات مربوط به وزن گيري مي شود.