تبيين مفهوم خودكنترلي مراقب عضو خانواده بيمار مزمن مبتني بر الگوي توانمندسازي خانواده محور: تحليل محتواي كيفي هدايت شده

زمينه و هدف: خودكنترلي، سازمان‌دهي پاسخ‌هاي شناختي و احساسي به منظور ارايه رفتار مداوم و انطباقي با استانداردهاي ايده‌آل در اهداف بلند مدت است. با توجه به بار مراقبتي بالاي بيماران مزمن، مطالعه حاضر با هدف تبيين مفهوم توسعه يافته خودكنترلي مراقب عضو خانواده بيمار مزمن مبتني بر الگوي توانمندسازي خانواده محور انجام يافته است. روش بررسي: داده‌ها از مصاحبه عميق نيمه ساختار با 26 مشاركت‌كننده (19 مراقب عضو خانواده، چهار پرستار، سه بيمار مزمن) از خرداد 95 تا مرداد 96 در جنوب غربي ايران جمع‌آوري و با تحليل محتواي هدايت شده تحليل شد. ضبط مستندات، توصيف دقيق جزئيات، بـازنـگري مشاركت‌كنندگان و ناظران، حداكثر تنوع مشاركت‌كنندگان، به منظور صحت و دقت داده‌ها مورد توجه بود. يافته‌ها: خودكنترلي تعالي بخش مراقب عضو خانواده در چهار بعد »بصيرت مراقب «، »اولويت‌گذاري ارزشي در مراقبت «، »پذيرش بار مراقبت « و »ارايه مراقبت متعهدانه « تبيين شد. مراقب با پيش‌بيني خطرات احتمالي ايفاي نقش مراقبت و شناخت عميق شرايط مراقبت ضمن توجه به نتيجه مراقبت و فضيلت آن، بار مراقبت را از طريق مثبت‌انديشي و مصلحت‌انديشي پذيرفته و متواضعانه ضمن برخورداري از تجربه مراقبتي با صلاحيت، »مراقبتي متعهدانه « را ارايه مي‌نمايد. نتيجه‌گيري: تبيين مفهوم خودكنترلي مبتني بر الگوي توانمندسازي خانواده محور در عرصه واقعي، سبب شناخت واضح اين مفهوم شده و زمينه ساز انجام »مراقبت متعهدانه « توسط مراقبان عضو خانواده بيماران مزمن و در نتيجه كاهش بار كاري در بالين خواهد شد.