اثرات رفتاري استرس پيش از تولد بر زادگان بالغ رت‌هاي تحت استرس در دوران بارداري

استرس يك محرك قوي است كه براي تعدادي از بيماري هاي رواني و نوروبيولوژيك به عنوان يك فاكتور آسيب زا تلقي مي شود. در‌ميان دوره هاي مختلف زندگي، دوره جنيني از حساسيت و انعطاف پذيري بالايي برخوردار است و تجربيات مادر در دوران بارداري مي تواند به گونه اي شكل دهنده و پيش بيني كننده آينده رفتاري فرزند وي باشد.در مطالعه حاضر از مدل جديدي ازاسترس اجتماعي در دوران بارداري مادر استفاده شد و تاثير آن در رفتار فرزندان در بزرگسالي مورد مطالعه قرار گرفت. از20 سر رت ويستار باوزن تقريبي150200گرم استفاده شد.رت ها پس از بارداري به دو گروه كنترل و استرس تقسيم شدند.گروه استرس از هفته دوم بارداري، تحت استرس بي حركتي و شكارگر همراه با بي ثباتي اجتماعي قرار گرفت. تاثير استرس مادر، در فرزندان در سن بزرگسالي با آزمون جعبه تاريك روشن مورد بررسي قرار گرفت. در گروه استرس نشان داد كه T1 (ميزان تاخير در اولين ورود به محفظه روشن) به طور معناداري (0.0020=p) نسبت به گروه كنترل، افزايش داشت. T2 (زمان كلي كه حيوان در محفظه روشن مي‌گذراند) و n (تعداد ورود به محفظه روشن) به طور معنا داري به ترتيب (0.0003 = p و 0.0001 p)  نسبت به گروه كنترل كاهش داشت. اين تغييرات در مورد جنس نر براي هركدام از پارامتر هاي مذكور نسبت به جنس ماده بارزتر بود. القاي مدل جديدي از استرس اجتماعي تاثير قابل توجه و متفاوتي را در رفتار مادر و به دنبال آن دررفتار فرزندان وي درسن بزرگسالي داشت. همچنين نتايج نشان دهنده تفاوت مقاومت دو جنس نر و ماده در برابر استرس بود.