طراحي و ساخت حامل مناسب براي رهايش دگزامتازون به عنوان داروي ضد سرطان

Design and synthesizing appropriate carrier for release of dexamethasone as an anticancer drug

يكي از داروهاي موثر در درمان سرطان، دگزامتازون است. دگزامتازون به عنوان يكي ازايمن ترين گلوكوكورتيكوييدها شناخته شده است؛ اما هنوز به دليل آب گريزي و فراهمي زيستي پايين عوارض جانبي مرتبط با آن وجود دارد. هدف از انجام اين مطالعه، طراحي حامل رهايش كنترل شده دگزامتازون به منظور غلبه بر محدوديت ها و كاهش عوارض جانبي آن است. مواد و روش ها الياف الكتروريسي شده در سه غلظت (w/v) 10%، (w/v) 14% و (w/v) 18% از پلي لاكتيك اسيد حاوي (w/v) 5% دگزامتازون، توسط فرآيند آمينوليز با كمك 1،6 دي آمينوهگزان/ ايزوپروپانول خرد شدند. مورفولوژي الياف و خرده الياف به كمك ميكروسكوپ الكتروني روبشي ارزيابي شد. بازده بارگذاري دارو درون خرده الياف و ميزان رهايش تجمعي دگزامتازون از خرده الياف در 144 ساعت اندازه گيري گرديد. يافته ها با ارزيابي مورفولوژي الياف مشخص شد كه ميانگين قطر الياف در نمونه (w/v) 18% نسبت به نمونه (w/v) 14% و در نمونه (w/v) 14% نسبت به نمونه (w/v) 10% به ترتيب، 1/13% و 5/17% افزايش يافت. طول الياف خردشده در نمونه (w/v) 18% نسبت به (w/v) 14% و در نمونه(w/v) 14% نسبت به (w/v) 10%، به ترتيب 07/24% و 8/7% كاهش يافت. بازده بارگذاري دارو در خرده الياف برابر با 85% محاسبه شد. درصد تجمعي رهايش دگزامتازون از خرده الياف با افزايش غلظت پليمري، افزايش يافت. نتيجه گيري طراحي سامانه رهايش كنترل شده ذرات غير كروي از پلي لاكتيك اسيد با مدل رهايش درجه صفر مي تواند در افزايش بازده درماني و كاهش عوارض جانبي ناشي از دوز زياد دگزامتازون مناسب باشد.

One of the effective drugs in the treatment of cancer is dexamethasone. Dexamethasone is known as one of the safest glucocorticoid, but there is still side-effects, due to its hydrophobicity and low bioavailability. The purpose of the present study is to design a controlled release carrier for dexamethasone in order to overcome constraints and reduce side effects. Materials and Methods In the current experimental study, electrospun fibers were prepared in three Polylactic acid concentrations of 10% (w/v), 14% (w/v) and 18% (w/v) containing 5% (w/v) dexamethasone and were broken by aminolysis process using 1.6 diaminohexan / isopropanol. The morphology of the fibers and broken fibers was evaluated by scanning electron microscopy. The amount of drug loaded and cumulative percentage of drug-released from the broken fibers was determined in 144 h. Results The result of fiber morphology evaluation showed that fiber diameter of 18% (w/v) compared to 14% (w/v) and in 14% (w/v) compared to 10% (w/v) increased by 13.1% and 17.5% respectively. Length of broken fibers in sample 18% (w/v) compared to 14% (w/v) and in the sample 14% (w/v) compared to 10% (w/v) decreased by 24.07% and 7.8%, respectively. The drug loading efficacy in broken fibers was 85%. The cumulative release of dexamethasone from the broken fibers increased with increasing polymer concentration. Conclusion The design of a polylactic acid non-spherical controlled-release release system with a zero-degree release model can be useful for increasing therapeutic efficacy and reducing the side effects of high-dose dexamethasone.