عنوان مقاله :
اثربخشي بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك بر كيفيت زندگي كودكان پيش دبستاني
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Parent-Child Relationship-Based Game Therapy on Quality of Life in Preschool Children
پديد آورندگان :
اوروجي اقدم، زهرا دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه روانشناسي، اردبيل، ايران , عطادخت، اكبر دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه روانشناسي، اردبيل، ايران , بشرپور، سجاد دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه روانشناسي، اردبيل، ايران
كليدواژه :
بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك , كيفيت زندگي , كودكان پيش دبستاني
چكيده فارسي :
مقدمه: بارزترين شيوه ي تغيير رفتار در كودكان، بازي درماني مي باشد. يكي از اين روش ها، بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك است. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك بركيفيت زندگي كودكان پيش دبستاني است.
روش كار: روش پژوهش، تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كليه ي كودكان پيش دبستاني شهرميانه در سال 1397 بود . از ميان آن ها تعداد 32 تن به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش (16) و كنترل (16) قرار گرفتند. گروه مداخله در 10 جلسه ي 90 دقيقه اي با "بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك" آموزش ديدند و اين فرآيند اجرا شد، اما گروه كنترل آموزشي نديدند. "پرسشنامه كيفيت زندگي كودكان پيش از دبستان" (5-1) ساله (TNO-AZL Preschool Children Quality of Life Questionnaire(TAPQOL در مرحله پيش آزمون و پس آزمون، توسط والدين كودكان پاسخ داده شد. روايي محتوا و پايايي پرسشنامه به روش آلفاي كرونباخ اندازه گيري شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 20 انجام پذيرفت.
يافته ها: بين ميانگين نمرات در دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري وجود دارد (P<0/01). يافته ها حاكي از اثربخشي بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك در ارتقا كيفيت زندگي كودكان پيش دبستاني دارد.
نتيجه گيري: با توجه به اثرگذاري مطلوب"بازي درماني مبتني بر ارتباط والد-كودك" بر افزايش ارتقا كيفيت زندگي كودكان پيش دبستاني، پيشنهاد مي شود از اين روش درماني به عنوان يكي از راهكارهاي ارتقا كيفيت زندگي كودكان استفاده شود.
چكيده لاتين :
Introduction: The most obvious way to change behavior in children is play therapy. One of these
methods is parent-child relationship play therapy. The purpose of this study was to determine the
effectiveness of parent-child relationship play therapy on quality of life in preschool children.
Methods: The research method was experimental with pre-test and post-test design and control
group. The statistical population of this study included all preschool children in the middle of the
city in 2018. Among them, 32 people were selected by random sampling and were divided into
two experimental (16) and control (16) groups. The intervention group was trained in 10 sessions
90-minute with "parent-child-based play therapy" and the process was implemented, but the control
group did not see it. The "TNO-AZL Preschool Children Quality of Life Questionnaire" (TAPQOL)
(1-5) was administered by parents of children in pre-test and post-test. Content validity and reliability
of the questionnaire were measured by Cronbach's alpha. Data were analyzed using SPSS. 20.
Results: There was a significant difference between the mean scores in the experimental and control
groups (P <0.01). Findings indicate the effectiveness of parent-child relationship-based play therapy
in promoting the quality of life in preschool children.
Conclusions: Given the desirable effect of "parent-child relationship-based play therapy" on
enhancing the quality of life in preschool children, it is recommended to use this therapy as one of
the strategies to improve the quality of life of children.
عنوان نشريه :
مديريت ارتقاي سلامت
