رابطه توسعه رهبري و يكپارچگي مديريت با عملكرد دانش سازماني: نقش ميانجي سرمايه انساني و سرمايه اجتماعي (اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه تهران)

هدف: اين پژوهش به دنبال بررسي رابطه توسعه رهبري و يكپارچه‌سازي مديريت با عملكرد دانش سازماني با توجه به نقش سرمايه انساني و سرمايه اجتماعي است. روش‌ پژوهش: پژوهش حاضر به صورت كمي و از نظر هدف، از نوع كاربردي و برحسب نحوۀ گردآوري داده‌ها از نوع توصيفي- پيمايشي است. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه تهران برابر با 2116 نفر است كه نمونه مورد بررسي بر اساس فرمول كوكران برابر با 384 نفر است. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي و تصادفي ساده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و فرمول كوكران با خطاي 0/05 برابر با 325 نفر است. در اين پژوهش، براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد و غيربومي استفاده‌ شده است. لذا براي بومي‌سازي پرسش‌نامه‌هاي مورد استفاده روايي و پايايي آن‌ها مجدداً بازازمايي شده است و تائيد شده است. بـراي بررسي روابط علي بين متغيرها به صورتي منسجم از تكنيك مدل‌سازي معـادلات سـاختاري و نرم‌افزار PLS Smart استفاده ‌شده است. يافته­ها: در اين راستا چهار فرضيه شكل‌گرفته است كه به بررسي توسعه رهبري و عملكرد دانش با ميزان رابطه 0/37، يكپارچگي مديريت و عملكرد دانش با ميزان رابطه 0/41 ، بررسي نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در توسعه رهبري و عملكرد دانش با ميزان رابطه 0/44 ، بررسي نقش ميانجي سرمايه انساني در توسعه رهبري و عملكرد دانش با ميزان رابطه 0/48 پرداخته شد و تمامي فرضيات تائيد شده است. نتيجه­ گيري: سرمايه‌گذاري‌هاي سازماني در توسعه رهبران از طريق روش‌هاي توسعه رهبري مي‌تواند مهارت‌هاي رهبري موردنياز را براي افزايش سطح كل سرمايه انساني و اجتماعي در سازمان افزايش دهد كه مي‌تواند درنهايت منجر به افزايش عملكرد دانش سازماني شود.

Objective: This study seeks to investigate the relationship between leadership development and management integration with organizational knowledge performance with respect to the role of human capital and social capital. Methods: The present study is quantitative and applied in terms of purpose and descriptive-survey in terms of data collection. The statistical population of this research includes the members of the faculty of the University of Tehran equal to 2116 people, which is 384 people based on the Cochran's formula. The method of cluster and random sampling is simple. The sample size according to Morgan table and Cochran's formula with an error of 0.05 is equal to 325 people. In this study, a standard and non-native questionnaire was used to collect data. Therefore, in order to localize the questionnaires used, their validity and reliability have been re-tested and confirmed. Structural equation modeling technique and PLS Smart software have been used to investigate the causal relationships between variables. Results: In this regard, four hypotheses have been formed that examine the development of knowledge leadership and performance with a relationship of 0.37, integration of management and knowledge performance with a relationship of 0.41, the mediating role of social capital in leadership development and knowledge performance The relationship between 0.44 and the mediating role of human capital in the development of leadership and knowledge performance with the relationship between 0.48 and all hypotheses have been confirmed. Conclusion: Organizational investments in leadership development through leadership development methods can increase the leadership skills needed to increase the total level of human and social capital in the organization, which can ultimately lead to increased organizational knowledge performance