كليدواژه :
ذهن‌آگاهي , خودپنداشت , سازش‌يافتگي اجتماعي , اختلال رفتاري درون‌نمود
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: بروز اختلال هاي هيجاني رفتاري در كودكان مي تواند باعث آسيب به عملكرد اجتماعي، ارتباطي، و تحصيلي منجر شود؛ بدين ترتيب هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي ذهن‌آگاهي كودك‌محور بر خودپنداشت و سازش‌يافتگي اجتماعي كودكان داراي اختلال رفتاري درون‌نمود است.
روش: طرح اين پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. به منظور انجام اين پژوهش، نمونه‌اي شامل 30 نفر از كودكان داراي اختلال رفتاري درون‌نمود شهر اصفهان در سال تحصيلي 96-1395، به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب، و در گروه‌هاي آزمايش و گواه به صورت تصادفي جايدهي شدند. ابزارهاي استفاده شده در اين پژوهش شامل سياهه رفتاري كودكان (آخنباخ و رسكورلا، 2001)، پرسشنامه خودپنداشت كودكان (پيرز – هريس، 1969) و پرسشنامه سازش‌يافتگي اجتماعي (سينها و سينگ، 1993) بود. قبل از اجراي متغير مستقل از هر دو گروه پيش‌آزمون گرفته شد، سپس گروه آزمايش مداخله آموزشي را در طي 10 جلسه آموزشي در طول 2 ماه دريافت كرد. داده‌هاي به دست آمده توسط تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش ذهن‌آگاهي كودك‌محور بر خودپنداشت و سازش‌يافتگي اجتماعي كودكان با اختلال رفتاري درون‌نمود، تأثير معناداري دارد (0/001p<).
نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر مي توان گفت كه ذهن‌آگاهي سبب ميشود تا انعطاف‌پذيري رواني فرد افزايش يافته و توانايي بيشتري در خود احساس كند، در زمان حال زندگي كند، و در خودپنداشت قوي‌تري را احساس كنند.
چكيده لاتين :
Background and Purpose: Emotional behavioral disorders in children can lead to impaired social, communication, and academic performance; thus, the aim of the present study was to investigate the effectiveness of the child-based mindfulness training on self-concept and social adjustment of children with internalizing behavioral disorders.
Method: The design of this study was a pre-test-post-test semi-experimental with a control group. In order to conduct this research, a sample of 30 children with internalizing behavioral disorders in Isfahan city in the academic year of 2018-2019 city, were selected by multi-stage cluster sampling and assigned in experimental and control groups. The tools used in this study included the Children Behavioral Inventory (Achenbach and Rescorla, 2001), Children Self-Concept Questionnaire (Piers-Haris, 1969), and Social Adaptation Questionnaire (Sinha and Sing, 1993). Before the intervention, both groups were tested, then the experimental group received the intervention during 10 training sessions over 2 months. The data were analyzed by analysis of covariance.
Results: The results showed that the child-based mindfulness training had a significant effect on self-concept and social adjustment of children with internalizing behavioral disorders (p <0.001).
Conclusion: Based on the results of the present study, it can be said that child-based mindfulness training increases a personchr('39')s psychological flexibility, feel more capable, live in the present time, and as a result feel a stronger self-concept.
