تأثير پيري تسريع شده و تنش خشكي بر جوانه‌زني و مؤلفه‌هاي رشدي گياهچه‌هاي جو

جوانه‌زني و سبز شدن سريع بذر، يك عامل مهم و تعيين كننده عملكرد نهايي گياهان است. تنش خشكي و فرسودگي بذور مهم ترين عوامل غير زيستي تهديدكننده گياهان به ويژه جو است. در اين پژوهش به منظور بررسي اثر سطوح مختلف فرسودگي بذر و تنش خشكي بر جوانه‌زني بذر جو، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار اجرا گرديد. تيمارهاي مورد بررسي در اين آزمون شامل سطوح فرسودگي در سه سطح (شاهد، 48 و 96 ساعت)، رقم در پنج سطح (جنوب، زهك، به‌رخ، كارون و ريحانه) و تنش خشكي با استفاده از پلي اتيلن گلايكول در سه سطح (شاهد، 2- و 4- بار) بودند. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد كه فرسودگي 96 ساعت و تنش خشكي 2- بار كمترين سرعت جوانه‌زني را در رقم جنوب به وجود آورد، با توجه به اينكه كمترين درصد جوانه‌زني در همين رقم و در فرسودگي 48 ساعت با تنش 4- بار گزارش شد. كمترين ميزان طول ريشه‌چه و ساقچه به ترتيب در تيمارهاي رقم جنوب در فرسودگي 48 ساعت و تنش شاهد و همچنين رقم به‌رخ در تيمارهاي بدون فرسودگي و تنش 4- بار مشاهده شد. با افزايش ميزان فرسودگي و شدت تنش در تمام ارقام مورد آزمايش روند نزولي را نشان داد.